نمیدونم چی بگم پس...طاقت بیار اگ دستش خالیه و شوهرتو دوس داری.منم سه سال اول زندگیم خونه مادرشوهرم بودم.ولی خودش خوب بود.دختراش و جاریام بیچارم کردن.مخصوصا دختر مجردای تو خونه اش.تا خونه ساختیم دعوا و قهر و...بالاخره گذشت.رفتم خونه ی خودم آرامش گرفتم.
الانم تنها راهت جدا کردن خونته.طلایی پس اندازی نداری بفروشی لااقل بری اجاره؟
برو خونه پدرت اصلانم ناراحت نباش و گریه نکن بچه حستو میفهمه و درک میکنه
این حرفو درمورد زندگیت نزن فکر کردی اگه طلاق گرفتی مادر شوهرت دلش میسوزه؟
یه مدت بعد هم زیر پا پسرش میشینه برو زن بگیر. به زندگیت به چسب وقتی شوهرت نیست برو خونه پدرت زنگ زد جوابشو نده اگه هم جوابشو دادی بگو شوهرم که اومد منم میام
خب حالا روهم تحمل کن مخصوصا حالا که یه توراهی داری با شوهرت حرف بزن وقتایی که نیست بری خونه بابات اوضاع همیشه اینطوری نمی مونه گلم بخدا ماهم روزای سخت زیاد کشیدیم الان بااینکه چنتا پله باهم فاصله داریم ولی بازم خداروشکر میکنم صبرداشته باش خدا جواب صبرتو میده همه چیز رو بسپار به خدا..
خانوادت حمایتت نمیکنن.در حد بیس سی تومن قرضی چیزی ک بری یه آپارتمان کوجولو واس خودتون اجاره کنین؟
خانوادت چطور راضی شدن با سن کم اینکارو کنن؟دوست اینا ک نبودی با شوهرت؟
اینحور وقتا اگ عروس انتخاب مادرشوهر نباشه معمولا زبونش درازه و میخواد سوار عروس شه.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
14 ثانیه پیش
20 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
