همه چیز برای من رمانتیک بود و فک میکردم که همه ی خانواده ها مثل من زندگی خوبی دارند تا اینکه این اتفاق افتاد ازون روز لعنتی شاید با نزدیک ۲۰ تا خانم آشنا شدم که توسط همسر یا برادرشون به این روز افتادن و حالا میفهمم که همه تجربه می کردند اما از ترس آبرو و زندگی چند سالشون چیزی نگفتن
نمیدونم شاید اون اوایل چون دوسش داشتم و میدیدم زندگی در حال پاشیدنه زود بچه اوردم که از دستش ندم ولی در اصل خودمو از دست دادم الانم فقط منتظرم بچه هام به سن مخصوصی که خودشون تصمیم بگیرن پیش کی باشن برسن که منو تحت فشار بخشیدن مهریه نزاره به خاطر بچه ها ببین کوچکترین حرفش تو خونه از سر شوخی پدر ......هست
چاره چیه شمارو نمیدونم ولی من تازه به این حرف خارجیا پی بردم که قبل ازدواج میگن دوست داریم پدر بچمون همچین خصوصیاتی داشته باشه یعتی چی واقعا یه انتخاب از اینده خودت مهمتر اینده بچه های دیگرو هم رقم میزنه پس ای کاش موقع انتخاب فقط به اینکه خودمون چی دلمون میخواد نباشیم به این‌ه سالهد بعد کسی دیگه رو هم تو این انتخاب شریک میکنیم باشیم مثلا من بدترین ظلمو به بچه هام کردم با انتخابم
من الان ده ساله ازدواج کردم دلم نمیاد بچه دار بشم ،چون اعتمادی ندارم فعلا .از طرفی هم از جداشدن نگرانم که نکنه دوباره خام حرف مردم بشم و دوباره تن به ازدواج بدم و هزار فکر و دلیل دیگه که باعث میشه تو دو راهی بمونم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
