عزیزدلم منم طلاق گرفتم. خدا عاشق بنده هاشه. بیشتر از هر کسی صلاحشون را میدونه. حتی بیشتر از خودمون.
دوست گلم طلاق عین چاقویی که تو قلب فرو میره. من اینو خوب میفهمم. رنج تو برام قابل درکه.
منم طلاق گرفتم. سه ساله که با دردش دست و پنجه نرم کردم. رنجشو احساس کردم و درک کردم. اما اینو دارم به خودم می قبولم که اتفاقی که افتاده. تصمیمی که دیگه گرفته شده. و هیچ کس در زندگیش بدون رنج نیست. حتی اون کسی که داری فکر میکنی خوشبخت ترینه.
عزیزدلم خوشبختی توی این دنیا معنایی نداره. اینجا محل رنجه.
این را بدون که بعد از این رنج حتما رنجهای جدیدی هم خواهید دید. و همانطور که روزهای خوبی را خواهید دید.
علت طلاق تو و علت طلاق من و تمام کسانی که طلاق میگیرند و خواهند گرفت خدا نیست. قطعا خودمونیم. و اینو باید بپذیریم. ته زندگی همه ی ما مرگه و تنها کسی این زندگی را برده که عاشقانه برای خدا زندگی کرده.
و اینو بگم طلاق یه فاجعه نیست فقط یه انتخابه.
مهم این انتخاب نبست مهم انتخابی که بعد از اون برای زندگی خودمون داریم.
که قراره بعد طلاق چکار کنیم؟ کجای رفتارمون را اصلاح کنیم؟ چطور آدمی بشیم؟
بیاییم هممون از طلاق پخته بیرون بیایم.