خخخخخخ ای بابا منم عاشق بودم ولی یک طرفه هیچ وقت کلامی باهام حرف نزد و نزدم فقط ارتباط چشمی که الان حس میکنم شاید من زیادی بزرگش کردم و بچه بودم و13ساله هر دلیلی داشت برام مهم نیست چون اون ثابت نکرد که دوسم داره منم به عنوان یه دختر و عفت وحیا و اینا نمی تونستم کار خاصی بکنم فقط میفهموندم دوسش دارم که اون نفهموند بهم
الان هم من هم اون ازدواج کردیم و من از زندگی ام راضی راضیم هرچیم بشه نمیگم اگه اون جای محمدرضا بود چون اون هیچ وقت هیچ قدمی برنداشت و هیچ کاری نکرد من بودم که خودمو داغون کردم و وقتمو دو سه سال حروم کردم
یه تار مویموی عشقمو به اون نمیدم
میدونی به نظر من اصل مشکل اینه که دیگه کسی پیداش نمیشه که تو رو ۱۸ ساله کنه
اون اندازه گرم، رویایی، پر تب و تاب
حتی اگه اون آدمی که رفته باز بیاد، فقط میتونه بهت دوست داشتن بده نه عشق
چون تو ی جایی جا موندی
یا شایدم کامل تر شدی
دیگه اون دختری نیستی که مسیرایه طولانی با هندزفری تو گوشش و آهنگای خاصش راه میره و کل دنیا منتظرشه!!
به نظر من به این خاطره که حسایه گذشته مانا هستن و تکرار نشدنی
چون متعلق به "من"ی هستن که دیگه نیست!
فراموش کردن بعضیا سخته ولی می ارزه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
44 ثانیه پیش
45 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
