جنگ نرم عشق (قسمت اول)

ادامه ی تایپک

به مامانم گفتم : معلممه...گفتم: با مامانم کار داشتین؟ گفت نه عزیزم سلام برسون ..گفت زنگ زدم حال خودتو خانوادت و وضعیت درست و بپرسم.بد گفت معدلتو چن شدی؟ گفتم ۲۰ گفت آفرین لیاقتشو داری..دختر مودب و با استعدادی هسی با خانواده ی خوب..گفتم..لطف دارین خوبی از خودتونه. گفت الهییی..گوشیو دادم مامانم..گفتم یاعلی چی میخواد بگه؟از دیوونه گری های پسرش یا حرفایی که بهم زده؟

پسرش علیرضا تقریبا هم سن منه و یه پسر قد بلند و لاغر با چشمای درشت مشکی..یه آدم لجباز و مغرور و شوخ طبع و مهربون و شیطون‌‌..چن بار باهم برخورد داشیم..از طرز نگاه و پوزخنداش همه چیز میشه فهمید..تازگی ها گوشی خریده ..دنبال موقعیتی میگرده تا با من صحبت کنه ..اگه بگم ازش بدم میاد دارم دروغ میگن ولی عاشقش نیستم..خیلی ازش میترسم در واقع از واکنش هاش بیشتر

یه بار که وارد مجتمع شدم یه بچه ی خوشگل و نازنازی توجهمان به خودش جلب کرد..یه پسر با موهای طلایی و چشمای آبی و توپولو.‌. دیدم پاش به کنار باغچه گیر کرد و زمین خورد..دست خودم نبود ..اومدم برم و بلندش کنم که دیدم علیرضا یکدفعه ای سریع تر ازمن رفت و بغلش کرد..خیلی تحویلش گرفت و .یه جوری بچه آروم گرفت ..که تعجب کردم..گفتم شاید از اقوام شان باشد اما دیدم که بچه را زمین گذاشت و رفت...من نزدیک بچه شدم و نشستم و بش گفتم سلام عزیزم..چی شد؟ منم قربون صدقش بچه رفتم..دیدم که اومد سمتم و گفت: چیزی نشده ، نگران نباش..