سلام . من همیشه به شوهرم می گم تا می تونی به پدر و مادرت برس و هر خواسته ای داشتن به بهترین شکل ممکن در حد توانت انجام بده تا بعدا دور از جون نبودن ، هی غصه نخوری بگی کاش باهاشون بهتر بودم و.... . هرچند خیری ازشون ندیدم و هرچند شوهرم خودش همیشه هواشونو داره .
اما بیاین یک طرفه قضاوت نکنین . من خودم تازه عروسی کردم و اوایل ازدواج واقعا مشکلات زیاده . وقتی خودمو جای استارتر میذارم و فکر می کنم تو اوج مشکلات خانواده شوهرم ، نه به خاطر نداری ، هی توقع داشته باشن ، می بینم که ناراحت می شم . چون چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ! مثلا فکر کن پول پذیرایی از مهمونشو یا دکتر رفتنو خرج چیزی کنه که خود خانواده شوهر می تونن حل کنن !
به نظر من باید تعادل باشه . پسر مامانش تا جایی به مامانش کمک کنه که به خانمش ضربه نخوره و بیش از حد تحمل سختی نکشه .
اما اگه واقعا هم شرایط خانمش حاد باشه هم مامان ، به نظر من حق مادره که انتخاب بشه