تو گویش عامیانه به ادم لاابالی و سربه هوا که زیاد بخودش میرسه می گن. اما ریشه لغت برمیگرده به دوره مشروطه که کافه نشینی و روشنفکری تو ایران مد شده بود و کتاب خونها و روشن فکرا کراوات زده و با کت و شلوار و دکمه سراستین می نشستن تو کافه دور هم قهوه میخوردن و بحث سیاسی و روشنفکری راه مینداختن و اینها. بعدش تو چند سال قبل که رپ به ایران رسید به اونها اطلاق میشد که قرتی هستند و قرتی بازی درمیارن. تو هر دوره ای به ادمهای متفاوت اون دوره نسبت داده شد.
البته الان تو تایم ما زیاد کاربرد نداره و صفت و لفظ لاکچری جانشینش شده