تجربه تون رو از بخشش خیانت بگید

من خیانتش دیدم خودشم برام گفت اما ترکشون کرد اره اوضاع بهتر شد اما فکرش همیشه باهامه دارم سعی میکنم فراموش کنم

من نبخشیدم بهش فرصت دادم.. یه مدت همش اسم خودکشی میاورد ناامید بود حس بدی داشت اویزونم میشد میگفت حالم بدهدلم میخواد بمیرم وازاین حرفاا.. گفتم چته حرف بزن چرا همش ازاین حرفا میزنی خستم کردی اونم گفت نمیدونم بگم یانه بالاخره اعتراف کرد که تو بارداری من زمانی که من یک ماه نبودم چه غلطی کرده( اما نه درحد رابطه کامل نبوده) من هنگ کرده بودم اصلا باورم نمیشد خشک شدم از حال رفتم اونم میزد تو سرشو غلط کردم افتاده بود منم فقط گریه میکردم حالم ازش بهم میخورد کلی جیغ زدم اونو زدم گفتم فقط طلاق خواستم از خونه بزنم بیرون برم شهرستان گفتم ابروتو میبرم نمیزارم یه اب خ. ش از گلوت بره پایین واونم التماس خواهش که پشیمون شدمو غلط کردمو من عاشقتم نمیدونم از عشق زیادی بود طاقت دوریتو نداشتم وازاین حرفا...... بماند که چی کشیدم اونروز دیگه چند روز تو برزخ بودم نمیدونستم چیکار کنم واقعا تصمیم گرفتم بهش فرصت بدم ودلیل اینکارشو دراورم که وابستگی زیاد به من وهمراهی من تایید شدن از طرف من بچم شش ماهش بود که اعتراف کرد خدا روشکر بعد دوسال دیگه اتفاق نیافتاد همیشه ازم تشکر میکنه که چون واقعا سعی کردم همونی بشم که اون میخواد الانم راضیم که بهش فرصت دادم در ضمن نزاشتم هیچکس از این موضوع باخبر بشه 

خوب کاری کردی بهش فرصت دادی وقتی کسی پشیمونه و عذاب وجدان داره یعنی واقعا انسان هست و ادم پست و هرزه ای نیست و هر انسانی لایق یه بار فرصت دادن هست.

شما هم مطمئن باشید جواب این صبر و حفظ ابرویی که از همسرتون کردید رو چه در این دنیا و چه دنیای ابدی خواهید گرفت