تو نباید حس تنفرت از پدرت رو سرکوب کنی اینطوری فقط بیشتر خشم و افسردگی درون خودت جمع میکنی و به خودت آسیب میزنی . باید موضوع رو یک بار برای همیشه برای خودت حل کنی . خودتو بذار جای اون بچه ۸ ساله که ترسیده و تو ذهنت بغلش کن و بهش آرامش و قوت قلب بده . این کارو تا جایی ادامه بده تا بتونی تو ذهنت اون بچه رو آروم کنی . و به خودت هم بگو من دیگه اون دختر بچه ۸ ساله نیستم یه خانم کاملم و آزادم که انتخاب کنم گذشته منو داغون کنه و یا همه چیز رو فراموش کنم و شاد و آروم زندگی کنم . در مورد حست به پدرت مجبور نیستی دوسش داشته باشی اگر نمیتونی ولی اینو یادت باشه که اون از سر حماقتش این کارو کرده
حق داری والله
پز دادن نبود اگه دقت کنی درد داششششت ک من تک دختر بودم منو از مامانم جدا کرد تو چهارسالگی منی ک قیچی ب موهام نخورده بودو موهامو پسرونه زدن تو دادگاه سره من دعوا میکردن اونا باهم خوب شدن ولی من ن درد داشت ک منو پونزده سالگی ب زور شوهر داد ک طلاق گرفتم مجبور شدم با شوهرم فرار کنم چون اون شوهرمو قبول نداشت برا شوهرم حلقه نخرید جهیزیمو نصفه نیمه داد پز دادن بسه یا بازم بدم؟؟؟
ببین پدرم منو زده ولی عاشقشم ،،،پدر نان داد پدر آب داد ،،پدر با دستانش زحمت کشید ،،،همین الان پدرم منو بکشه بازم دوسش دارم زحمتی که پدر میکشه کسی نمیکشه
