یه عمر عاشقش بودم پا به پاش زندگی رو ساختم براش پدری کردم مادری کردم رفیق بودم همسر بودم حالا که باید قدر دان باشه برگشته میگه چه اعتمادی بهت هست اگه گذاشتی رفتی چی ؟
بحثمون سر پولیه که بهش قرض داده بودم پسش نمیده بهش گفتم خود پول اهمیت نداره این آزارم میده که اعتمادمو بهت از دست دادم میگه مهم نیست میگم یعنی چی تو برات مهم نیست که من باید بهت اعتماد داشته باشم باید دوستت داشته باشم
کی گفته شوهرت ؟
امان ازین مردا ک فقط دل شکستنو بلدن
داره بهونه میاره پولتو نده
بهم گفت به جهنم که اعتماد نداری نمیتونم دار وندارمو بدم بهت که دوستم داشته باشی حالا طلب من یک دو هزارم اموالش نیستا
تا بوده همین بوده و تا هست همین هست
مردا یکم دستشون باز میشه پررو میشن تا بدبخت بیچارن میسوزیم ومیسازیم خوبن صاحب همه چی که میشن از جاشون درمیان
به قول یه بنده خدایی که میگفت اصلا نباید بزاری یه مرد از یه حدی وضعش بهتر شه باید همیشه تو قسط و قرض بزاریش مگرنه پرو میشن
گفتم اگه دارو ندارت رو میخواستم میرفتم مهرمو میگرفتم چرا چندر غاز پولمو ازت میخواستم
گفت خب برو تقاضا بده تا بهت پول بدم
خدا اینجام تنهام این چی شانسیه من دارم از زمین وزمان میباره برام
