اوايل واقعا همينطور بوديم
ولي ديديم وقتي ميگه منو نميبريد من چيكاره ام يا ميرفتيم براش سوغاتي بياريم زنگ ميزد ميگفت فلان قد از فلان چيز بيار بعد خوب ما نميتونستيم كه براش سوغات مياورد ازمون تشكر نميكرد ايراد ميگرفت ميرفتيم سفر بعد جلو پدرشوهرم ميگفت من جايي نميرم خوش بحال مردم عروس يساله ان صدتا جا رفتن خلاصه خيلي كنايه و ناراحتي زياد بود همسرم تصميم گرفت نگيم كه اونم اينطور شد