پسر منم دقیقا همینجوری بود تا حدودا 4سالگی.همه میگفتن این چرا اینجوریه.منم بچه اولم بود میترسیدم میگفتم حتما مشکل داره بچم .مخصوصا میرفتیم تو فامیل همه بچه ها میرفتن بازی میکردن ،پسرم فقط به من می چسبید بعضی وقتها گریه ام می گرفت.بعد که بزرگ شد خوب شد .مهد قرآن هم که بردمش خیلی بهتر شد.بعضی بچه ها غریبی میکنند.بزرگتر ها باید متوجه باشند بچه ای که غریبی می کنه رو هی طرفش نیان و سوالات بیخودی که مادر و پدر رو اذیت میکنه نپرسن.
اون بچه خوش اخلاق نیست گلم
از نوزادی عادتش دادن به اینکه تو بغل همه بره.مثل بچه جاری من،همه هی می گفتن وای چه بچه ی دوست داشتنی و خوش اخلاقی با همه خوبه و فلان.
اما الان که بزرگتر شده مادرش و کلافه کرده و کم کم همه خسته میشن از رفتارش.
ضمن اینکه تربیت همچین بچه ای که حریم امن رو متوجه نشده سختتر از بچه ایه که از نوزادی تا دو سالگی حریم امن پدر و مادر رو داره.
اگه خیلی نگران نسبت به بچه ببرش پیش مشاور کودک
اما اجازه نده کسی بهش بگه غیر اجتماعی
ببین درکت میکنم کاملا....چون از دست اطرافیان واقعا اذیت شدم.نه فقط سر این ....سر همه چیز دخالت و نظر دادن...هی میگفتن بچه ات تپله با شیر خودت سیر نمیشه غذا بهش بده منم ساده شروع کردم غذا دادن بچه لاغر شد .رفتم خانه بهداشت فهمید غذا دادم گفت خانم بچه اگه سیر نشه که تپل نمیشه شیرت کافی بوده...حالا از من به شما نصیحت زیاد به حرفهای اطرافیان توجه نکن....خیلی راحت تری......
خیلیا بیمارن،چه جسمی چه روحی.
مشکل دهان و دندان دارن اما لبهای بچه کوچیک رو میبوسن!مشکل وابستگی عاطفی دارن و انتظار دارن بچه ی دیگران هم مثل خودشون باشه،بددهن هستن و فحش رو بعنوان شوخی میگن جلوی بچه
بچه های بیچاره بجای اینکه از دو سالگی تا چهار سالگی درحال کشف و مقدمه ی یادگیری باشن همش باید با فامیل و دوست و آشنا در کشمکش باشن چون اونا یه مدل دیگن!!!
