چ غروب دلگیریه🙁

یه جوریه روزا ادم هی دلتنگ میشه و یاد نداشته هاش میفته 😐

اره اتفاقا منم یه رب پیش گفتم 

غروب کجا بود دیگه شبه

با تاخیر غروبو میببنی

کو غروب 

شب شدع

مخصوصا واس من که همسرم امشب و فردا خونه نیست 

عاشق این هوام .دلگیرررر

امروزم که جمعه نیس 

امشب شب جمعسدلت واشه بابا

می گویند پاییز ، سرد است و غروب دلگیر و کنم تنها 

 و من  می گویم ؛ آخ که شاد بودن و قدم زدن در خیابانهای پر احساس چه میچسبد !

آخ که می چسبد کسی گونه های سرد آدم را ببوسد و دست های سرد آدم را بگیرد و ساعت های زیادی با آدم حرف بزند و برایش از همه چیز بگوید ، از ابرهای با احتمال بارش خاطرات گرفته تا نارنگی هایی که مثل قدیم ها بوی خوشبختی نمی دهند !

می چسبد که پنجره را باز بگذاری و در سرمای اتاق بنشینی و خودت را در امنیت گرم پتو بپیچانی و نوشیدنی داغت را بنوشی ،

می چسبد که سر انگشتان و بینیِ سردت را لمس کنی و ژست کودکانه به خودت بگیری ، کلاه و شال و بارانی ات را بپوشی ، از خانه بزنی بیرون و آرزو کنی ای کاش باران ببارد که ترکیب باران و پاییز و برگ های خشک ، عجب معرکه ای می شود !

پاییز که قاطعانه در خیابان اُتراق کرد ، تازه آغاز عاشقی ست ...

می چسبد کسی را دوست داشته باشی و کسی دوستت داشته باشد ، می چسبد دست هایت را توی جیبت ببری و همینطور که حجم نفس های داغ خودت را روی تن سرد خیابان حس می کنی ، در فکر و خیال ، غوطه ور شوی و نفس های عمیق تری بکشی ...

پاییز که باشد ؛ بغل می چسبد ، بوسه می چسبد ، چای می چسبد ،

حتی خیال می چسبد ! مثلا در میان خلوت گذرگاه ها قدم بزنی و خیال کنی پشت درخت های مه گرفته ، قلعه ی اسرارآمیزی ست که انتظار ورودِ تو را می کشد ، پشت ابرها اژدهای پیر و درمانده ای با تو حرف دارد و پشت کوه ها دهکده ی پری های کوچکی ست که به جز عاشقی و دوست داشتن ؛ کارِ دیگری بلد نیستند ،

می چسبد دیوانه باشی و خیالبافی کنی ،

اصلا پاییز را برای دیوانگی ساختند !

من ک پاییز میشه افسرده میشم. مخصوصا استان ما همش ابری سرررد بارون .  دق میکنه آدم تو خونه ... دلم بهار میاد روزای طولانی صاااف آفتابی سرسبزی 

منممممم اصن عشق میکنم..دیروز غروب که بارون میزد نم نم وااااای حالم عالی بود رفتیم یک ساعت با دوستم چرخیدیم زیر بارون یه انرژی خیییببلی خوبی گرفتم ...تو کل سال انگشت شمار اون حسو دارممممم من عاشق پاییزممممممممممم

پاییز را دوست دارم !
بویِ "مهر" می دهد ...
شبیه دخترکِ شاعری ست ؛
با موهایی بلند و موج دار ...
دختری که دیوانه وار ، عاشقِ کسی شده
و با شعرهایِ نارنجی اش ؛
برایِ یک شهر ، دلبری می کند ...
دختری با چشم هایی عسلی ... و لب هایی انار گونه ...
حیف از این همه زیبایی ؛
که بادها به تاراج می برند ... !
هر بار که از پشتِ پنجره ، صدایِ آوازش به گوش می رسد ؛
تمام جانِ آدم ، می سوزد ...
مگر می شود برایِ معصومیتش اشک نریخت ؟!
برای دخترکی که از بی مهریِ آدم ها ؛
هر سال همین موقع ؛
موهایش را کوتاه می کند ،
و آن ها را دانه دانه ؛
زیرِ پایِ عابرانِ بی انصافِ شهر می ریزد ...
کسی توجهی نمی کند ،
دخترک دلش می گیرد ،
روی بلند ترین ابرها می ایستد ،
و دردهایِ هزار ساله اش را ،
از دریچه ی چشم هایِ معصوم و بی پناهش ، به زمین می ریزد ...
هیچ دستی برای پاک کردنِ اشک هایش نیست !
تمام داراییِ این مردم ؛
چتری ست که رویِ سرشان می گیرند
تا مبادا خیس شوند و خوابِ شیرینِ بی تفاوتی ، از سرشان بپرد !
دلم برایش می سوزد ...
چقدر دوستش دارم !!!
و چقدر ناتوانم ؛
وقتی برایِ چشم هایِ خیس و باران خورده اش ؛
کاری از دستم بر نمی آید ...

همه میگن وای چرا این جوریه ولی منم مث خودت حال دلم عالیه .انگار ی چیز با ارزش امروز بهم دادن .