من ۲۸ سالمه بچه دوس دارم مثلا عاشق برادرزادمم،چهار سالشه، ولی بیشتر از یک ساعت نمیتونم تحملش کنم،کلا کم حوصله م،اصلا دوس ندارم نظم خونه م به هم بریزه،دوس دارم یه زمانایی مال خودم باشم،مثلا هفته پیش یه روز کامل مجبور بودم برادرزادمو پیش خودم نگه دارم،با اینکه بچه ی آرومیه و خیلی دوسش دارم ولی رسما دیوانه شدم، هر سری بعد از رفتنش از خونه م عذاب وجدان میگیرم که کاش کمتر بکن نکن بهش میگفتم و دعواش میکردم،میخوام بدونم آدم در مورد بچه ی خودش حوصله ش بیشتر میشه یا اینکه هیچ فرقی نداره؟ مطمئنم این حس عذاب وجدان واسه بچه ی خودم هم به وجود میاد،کمک لطفا
در مورد بچه ی خودت حوصله ات کمتر میشه
من کلا بچه دوست نبودم اما برای دختر خودم خوب وقت و انرژی میذارم
اول که بچه ی خودت بحثش جداست
دوم که اگه حال نداری بیاری ظلمه به بچت
من ۳ ساله ک منتظرم مامان بشم تیکرم قانون جذبه الان شوهرم سرما خورده حوصلش رو ندارم ازش پرستاری کنم وای ب حال روزی ک بچم بخواد مریض بشه اصلا از اینکه تو خونه یکی مریض بشه خوشم نمیاد خواهرم همش بهم میگه ول کن بچه میخوای چیکار همش کاره کار بچه اون ۲ ساله
من از هیچ بچه ای خوشم نمیومد یعتی قبلا اینطوری نبودم مشکلات زندگی بی حوصله م کرد
حتی با خواهرزاده م شدید مشکل داشتم از دست کاراش دیوونه میشدم
الان چندروزه بچه م دنیا اومده عاشقشم خیلی هم حوصله دارم بیخوابی و درد و بخاطرش تحمل میکنم ولی احساسم به بقیه بچه ها مثل قبله
در مورد بچه خودت صد برابر بدتر میشی
چون بی خوابی شبانه داره
بچه رسیدگی میخاد بیماری داره دندون دراوردن داره نق نق الکی داره سرگرمی میخاد
کارای خونه و خودت و همسرتم بش اضافه کن
اینم بدون که بچه داری واقعا سخته
منم دقیقا همین طوریم ۳۱ سالمه ؛ رو خوابم خیلی حساسم یکم این ور اون ور شه قاطی میکنم نظمم برام مهمه بخاطر این خیلی دو دلم؛ بچه دوست دارم ولی واقعا میترسم بیارم
به احتمال زیاد همینجوری خواهی بود
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
