من خودم یک دختره تهرانی که تو سال ۸۵ تا ۹۵ دهه بیست سالگیمه پوست برنزه قد بلند موهای بلوند
خیلی خیلی هم پولدار نه از این پولدار الکی و معمولی که یک ماشین چار پنج تومنی داره و فاز برداشته نه یک پولدار خیلی خفن مثلا باباش برای بچش ماشین های ۱۳ ۱۲ میلیاردی میخره
با پولدارای تهران میگردن یکسره مهمونی مسافرت با دوستاش وو.....
ماشین 5تومنی ارزونه؟
بازم جای خودم زندگی میکردم همین
من میترسم جای کسی زندگی کنم شاید چیزی ک من میبینم فقط ویترینه باز ظاهر و باطن زندگی خودمو میدونم و راضیم
من دوستداشتنی یک پروفسور موفق بشم
جای مگنوس کارلسن
همین زندگی خودم فقط پولدارتر
جای این آدم های باهوش که وجودشون خیلی خیلی لازم
همیشه حس میکنم چقد آدم بی فایده ای هستم
نونا آخرین تاپیکت بود؟
جورجینا
