یکسری نیازهای اساسی هست که خب باید در اولویت باشه مثل هزینه های درمان یا پیشگیری از بیماری و مشکلات
بقیه هزینه ها هم مثل لباس ، تحصیل و سفر و کلاس متفرقه و طلا و ... بستگی به درآمد و شرایط زندگی باید اولویت بندی بشن و با برنامه ریزی انجام بشه
اعتقادی ندارم خرج تراشی الکی کنم تا احترامم حفظ بشه
اما اگر امکان هزینه کردن داشته باشیم عادت ندارم زیادی از حد توی زندگی فداکاری کنم و آرزوها و نیازهامو بذارم آخرین اولویت یا ازشون بگذرم ، اینجوری بقیه فکر میکنن من همیشه باید آخرین نفری باشم که به خواسته هاش می رسه، یا لابد خودم اینجوری خوشحالترم
بستگی داره.گاهی ماهی دویست خرج میکنم گاهی یکی دو تومن.بستگی به خریداو کارایی که باید بکنم متغیره.یکی از کارتای شوهرم دستمه گاهی ۵۰ هزار توشه گاهی چندملیون.اول یه موجودی میگیرم بعد میرم خرید😆یا به قول دخترم خالی کردن کارت بابا
ولی میگن مردی ک زیر قرض باشه بهتره.حواسش پی زندگیشو زنشه.سرگوششم نمیجنبه میفهمه زندگی سخته و پای زندگیش میمونه.یوقتایی هم ک بحث پیش بیاد بخاطر زحمتی ک برا زندگی و زنش داره میکشه دلش نمیاد زندگیش خراب بشه ینی قدر زندگیو زنشو بهتر میدونه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
