دخترخالهی من لیسانس داره و شاغله. جاریش دکتری داره ولی سرکار نمیره. پولدارم هست و اصلا احتیاجی به کار نداره و گفته فقط میخوام سطح تحصیلاتم بالا باشه. دخترخالم میگه جلوش احساس حقارت میکنم چون خیلی مغرور و افادهایه. میخواد ادامه بده ولی وقتش رو نداره. گویا جاریش خیلی ادعای باکلاسی داره و اینم اذیت میشه. شما کدوم رو ترجیح میدید؟ شغل یا تحصیلات؟
آرام باش!! الان سال 1499 هست و ما همه رفته ایم. پس هیچ چیز ارزش این همه دلهره و غم را ندارد.
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!
وزن اولیه ۶۶🥲 وزن هدف ۶۰🫠خب شدم ۵۹.۸۰۰🤩 فقط تو یک ماه اونم بدون ورزش، فقط با کالری شماری🫣 هدف بعدیم ۵۸ هست🙂↕️ قد ۱۶۰. شدم ۵۶، ولی الان با ریزش مو درگیرم😂😂😂
دکتری بگیری و همچنان مغرور و افاده ای و خاله زنک باشی با مدرک سیکل هیچ فرقی نمیکنه
مگر تا کجا گرسنه ایم؟ 😔 هنگام اذان مغرب جلوی یکی از هیات های عزاداری مستقر در میدان فاطمی صفی بی سابقه و بسیار طولانی برای دریافت غذای مجانی بود که انسان راشگفت زده می کرد. هر شب چنین است. تعداد افراد ایستاده در صف را نشمردم، اما به جد می توانم بگویم که بیش از هزار نفر بودند. آنها نه تنها متکدی و کارتن خواب و مسکین به نظر نمی رسیدند، بلکه مردان و زنانی شیک و آراسته با لباس های تمیز و بعضاً با دماغ های عمل کرده و هیکل هایی ساخته و پرداخته به نیروی دمبل و هالتر و رژیم غذایی و عمل های معجزه گر جسمانی و صورتهای آرایش کرده و خلاصه با ظاهری تأثیرگذار متناسب با #فرهنگ ظاهر پرور موجود بودند و صفی چند صد متری عجیبی تشکیل داده بودند. براستی این صف با آن اعضای منتظرِ مصممِ خستگی ناپذیر مرا شگفت زده نمود، به گونه ای که نمی توانستم باور کنم که مردم در صف ایستاده انسانهایی گرسنه و نیازمندند که شب در خانه بی شام اند. یاد خاطرات چرچیل افتادم که وقتی از او پرسیدند: چگونه [جنوب] ایران را بدون مقاومت اشغال کردی، گفت: از تجربیات آشپز احمد شاه قاجار استفاده کردیم که به ما گفت: اگر مردم ایران را به صرف غذا دعوت کنید، نمی پرسند صاحب خانه ای که غذا می دهد، کیست. اگر به آنها وعده ی غذا بدهید، طالب چیزی دیگر نیستند. وقتی می خواستیم وارد ایران بشویم، به بی بی سی دستور دادیم هر روز در رادیو اعلام کند متفقین می خواهند برای شما کیسه های آرد بیاورند. وقتی ما وارد ایران می شدیم، مردم همه در صف بودند برای گرفتن آرد! نتیجه اینکه این مردم اگر به مال مفت برسند، سیر هم که باشند، باز هم می خورند، یا می برند.