همه بهم میگن داری خیلی راحت خودتو بدبخت میکنی😔+داستان زندگیم

عزيزم من توام يا تو مني! دقيقا منم مث تو بودم همينه همين

من اصرار زمينو زمان و دوختم بش رسيدم بابام مخالف شديد روز عقدم گريه ميكرد ميگفت ب عاقد من راضي نيستم

الان بعد ٧سال دارم جدا ميشم

عزيزم دوس داشتن همچي زندگي نيست عاقلانه تصميم بگير

هرچند من خودم ميگم عاشقا بايد بهم برسن

من دارم جدا ميشم پشيمون نيستم از اينكه بهش رسيدم اگ نمي رسيدم تا اخر عمر حسرتش ب دلم ميموند ولي رسيدم ديدم اون چيزي نبود ك من فك ميكردم

منم خیلی ضعیف بودم   اما میخام قوی باشم   سالها ضعیف بودم    چیزی عایدم نشد     قدرت و قوی بودنو فقط از خدا میشه طلب کرد       هرکاری شدنیه

در مسیر تکاملت قدم بردار   و از هیچی نترس این عشق و عاشقی و غم      برایه اینه که صیقل بخوری و پخته بشی      داری تو مسیر تکاملت قدم برمیداری      از هیچی نترس

همه اش یادت میره

من الان حتی خاطرات شیرینم ب یادم میاد عصبی میشم

ک چقدر ساده بودم و نفهمیدم زندگی زیر ی سقف با دوستی فرق داره

من ی دوست داشتم با ی پسر دوست بود مثل تو ولی خانواده پسره خوب نبودن بعد چند سال دوستی کات کردن و دوستم یک سال افسرده شد فقط گریه میکرد ولی گذشت

الان با ی پسر باشخصیت نامزد کرده

بهم میگه این اصلا با اون قابل مقایسه نیست

بچه بودیم اون موقع نمیفهمیدیم 

میگم ی لحظه با این بودنو ب صدسال زندگی و شادی با اون عوض نمیکنم

سنت ک از ۲۰ میگذره کلا معیار هات واسه انتخاب عوض میشه عزیزم

با علی حرف بزن و بگو یه مدت مجبورین از هم بی خبر باشین و از این طرفم سعی کن اعتماد خانوادتو به خودت جلب کنی و حداقل چند سال دیگه صبر کن بعد ازدواج کن

نه که فکرات بیخوده

ولی نپخته ایی،سنت کمه واسه ازدواج

دلیل این همه عجلت چیه دختر خوب؟ 

اصلا زمان بده به خودت...

بذار حداقل ۲-۳ سال بگذره  قطعا گذر زمان روی دید شما،علی و خانواده شما اثر میذاره(حالا در جهت مثبت یا منفی) 

ببین اسی...

این دوست عزیز،خیلی داره حرفای قشنگی میزنه...فکر کن به حرفاش...

انقد بعد احساسی رو واسه خودت بزرگ نکن!

ببین چندبار دارم بهت میگم،سنت ک بالاتر بره،دیدگاهت خیلییییی عوض میشه 

با یه درک بچگونه نباید برای همه زندگیت تصمیم گیری کنی که!

به فرد جدید هم عادت میکنی نگران نباش ....خانواده خیلی خیلی مهمه.. من با این شرایط ازدواج کردم خانواده خودم با خانواده همسرم زمین تا اسمون تفاوت دارن البته فقط از نظر فرهنگی،بشدت عذاب میکشم. خیلی اوقات بحث هاموم سر خانواده اس، خیلی اوقات سفرهامون کوفتمون شده، خیلی اوقات عشقم به همسرم کم شده و خیلی اوقات پشیمون شدم از ازدواج با همچین مردی. 😢😢

ولی از طرفی همسرم بهترینه هیچی کم نداره ..میدونه رفتارهای خانوادهاش اشتباهه ولی چیزی نمیگه هم خودش عداب میکشه هم من. با کسی که هم فرهنگ خودت هست  ازدواج کن. دردسرش زیاده..حرص خوردن هاش زیاده. 

این نکته رو هم اضافه کنم خانواده همسرم با ما فاصله دارن و تو دو شهر متفاوت رندگی میکنیم و من به این امید ازدواج کردم که از هم دوریم و سالی دوبار قراره ببینمشون. ولی اینطور نیست و روی زندگی تاثیرگذارن.