عزیزدلم
من خودم دقیقا تو سن ۱۲ سالگی با پسری دوست شدم و دقیقا بعد ۴ سال با جنگ با خانواده باهاش ازدواج کردم الانم ۵ ساله دارم زندگی میکنم
خانوادش خیلی بیخوده عوضی هستن
الانم بیشتر دعواهامون سر خانوادشه
و همین آدمو سرد میکنه
و همون علی آقایی ک میگی از همون خانواده هست و همون تربیتش کردن الان تو باغی و هیچی نمیدونی
ولی هیچوقت ی موقعیت خوب رو ب خاطر عشق بچگانه از دست نده
من ی زمانی از تو حالم بدتر بود و شبا از گریه بیهوش میشدم ولی الان ی پسرایی با ی خانواده های باشخصیتی ک میبینم حسرت میخورم و میگم ارزش من از اینا خیلی بیشتر بود
میدونم حرفمو گوش نمیکنی و الان فقط میگی بدون علی میمیرم ولی من بهت توصیه میکنم چند سال صبر کن سنت ک از ۲۰ بگذره دیگه این آقا رو واسه ازدواج قبول نمیکنی
این حرفایی ک دارم بهت میگم ی زمانی از روانشناس و دوست و آشنا گرفته تا پدر و مادرم میگفتن ولی من نمی فهمیدم
شوهرمو خیلی دوست دارم
ولی میتونستم با کسی ازدواج کنم ک زندگی راحت تری داشته باشم
نمی گم کات کن چون نمیتونی البته بخوای میتونی ولی میدونم ک نمیخوای...
فقط خواهش میکنم ملتمسانه ازت میخوام چند سال صبر کن مطمئنم نظرت عوض میشه
در ضمن پسرا تو دوستی با بعد ازدواج خیلی فرق دارن
عزیزم منم مشکل شمارو دارم اما برعکسش ولی شما یکم فکر کن سنتون خیلی کمه شاید فقط چون باهم بودین فکر میکنین عاشق همین یه پسر زمانی به بلوغ کامل فکری میرسه ک این سنو رد کنه که کلی دختر بیانو برن دوروبرش نه ک رابطه ای باشه ولی همرو بیینه و بین همه شمارو انتخاب کنه زودتصمیم نگیر ازش دور بمون اگه بعد از دوسال باز برگشت میتونی بگی که عاشقته یا شما بعد از دوسال باز فقط اونو دیدی بنظرم بهش بگو فعلا واسه ازدواج زوده و از هم دور بمونین این فاصله واقعی بودن احساستونو بهتون نشون میده و اگه مطمئن شدی از خواستنش بخاطرش بجنگ و خانوادتو قانع کن
کلا انسانها ارزش جنگیدن ندارند فقط برای خدا و آرامشت بجنگ راهتو کج کن و دلبسته خدا و خانوادت شو دنبال پیشرفت برو و لحظاتتو برای هیچکس خراب نکن
بچه ها راست میگن عزیزم.فکر نکن زندگیت فقط رسیدن به علیه.خانواده خیلی خیلی مهمه.مامان بنسان حرفای خوبی زد.بعضی پسرا قبل ازدواج با بعدشون خیلی فرق میکنن اولش همیشه گلو بلبله بعدش که به خانوادش نزدیک میشی میفهمی شخصیت واقعیشو.
ابجی عجله نکن یه پسر 21ساله اگه خیلی تلاشگرم باشه قشنگ 5سال عقبه سربازی نرفته کار درست وحسابی نداره تحصیلاتشم نمیدونیم چیه خانواده خیلی خیلی مهمه خانوادتم مخالفن دیگه بدتر
بخدا برادرمن 21سالشه باید عینه بچه مراقبش باشم چن هنوز به بلوغ عقلی کامل نرسیدن پسرا از 27ببعد میشه روشون حساب باز کرد
من شش سال زندگی مشترک داشتم با یه دختر که از جونمم عزیزتره الان دخترمو ده روزه ندیدم اما کاری ازم ساخته نیس پدرش نمیزاره واگه اونجا برم قطعا کتکم میزنه یعنی هیچ کاری از دستم بر نمیاد مجبورم قوی باشم و به خدا توکل کنم قطعا شرایط تو از من سختتر نیس خاطراتتم از من بیشتر نیس پس صبور باش خدا تنها دلیل آرامشه
بخدا همش اشتباهه شما فقط وابسته اید فقققققط
من الان با خانواده شوهرم میشینم دوست دارم بالا بیارم انقدر فرهنگشون با ما فرق داره همون خانواده باعث میشه از شوهرت سرد بشی چون اینم از هموناست
مطمئن باش اگر باهاش ازدواج کنی پشیمون میشی
خیلی زوووووده
منم زود ازدواج کردم
فرهنگ خیلی مهمه بچه های تو در آینده میخوان بشن نوه های اون خانواده و اخلاق و رفتارشون کلا ب بچه ات میرسه..
فقط صبر و صبر و صبر
درس بخون ب ی جایی برس دستتو بکن تو جیبت
پس فردا ی خواستگار در شان خانوادت پیدا کن
خودتو بدبخت نکن تورو خدا
اوایل آدم داغه من میگفتم همه جا با فرهاد پوز میدم
ولی الان حتی جلو داداشم پدرمادرم از طرز حرف زدنش ک از تربیت خانوادشه خجالت میکشم
اکه این که میخوادبیاد خواستگاری پسر باخلاق وخوبیه حتما روش فکر کن خاطراتم کم کم کمرنک میشن
منم یه شرایطی مثل توبرام پیش اومد ولی به حرف عقلم وخانوادم گوش دادم وتو24سالگی بایه پسر فرهنگی وخوب وخانواده دار ازدواج کردم وللان بسیار راضیم واحساس خوشبختی میکنم بخدا خانواده همسررررر خیلی مهمه من تجربه کردم بخاطر خانواده شوهرمه که توشهر غریب دووم اوردم ودوری از خانوادمو فراموش کردم
