ميدونى من وقتى غمم زياده اصلا نميتونم گريه كنم مشكلم همينه😞
پارسال يه اتفاق بد افتاد ك مامانم دوراز جون تا پاى مرگ رفت بيمارستان بود همه زار زدن اشك ريختن اما من فقط نگاشون ميكردم حتى حرف نميزدم غذا نميخوردم خواب نميرفتم شب خواهرم بيدار شد بچه شير بده ديد من نشستم زل زدم بهشون انچنان زد تو گوشم ك از صداش بچه از خواب پريد گفت گريه كن توروقران گريه كن زدمت ك گريه كنى حرف بزن زدمت ك فحشم بدى اين سكوت منو ميترسونه ميترسم بخوابى ديگه بيدار نشى ميترسم سكته كنى گريه كن خالى شى اما من نتونستم😞
الانم نميتونم بخدا غمام يه درياس تجربه گرفتم هر چى غمام بزرگتر باشه احساس من كمتر ميشه يعنى احتمال گريه كردن ب صفر ميرسه واسم
عجب، شاید نوشتن و پاره کردن یا سوزوندن نوشته هات بهت کمک کنه، به هر حال تو باید یه راهی برای جریان پیدا کردن احساساتت پیدا کنی، من موافقم با خواهرت که حبس کردن این حجم از احساسات منفی خطرناکه. جیغ بزن گریه کن بزن یه یزی را بشکن، موهاتو کوتاه کن، یه طوری خشمت را بریز بیرون. انشالله خدا بهت کمک کنه، 💝
چه خوب عزیزم برات خوشحالم💖 انشالله در پناه خدا و در سایه وجود پدر و مادرش بچه خوشبختی باشه 😘😍 میگن آرزوها مثل چک دو امضائه هستن، یک بخشیش فقط دست ما هست، امضای دیگه اش دست خداست، هر کاری هم بکنیم تا نخواد و امضا نکنه اون چک پاس نمیشه و آن آرزو برآورده نمیشه. توکل به خدا 😘😘😘😍 الان پست را می خونم می بینم خیلی حالم بد بوده اونروز ☺️🤗 همیشه به این بدی و ناامیدی نیستم. ولی گاهی ترس و غم و خشم همزمان حمله می کنه 😇 الان اوکی هستم، توکل به خدا 💖💖💝💖💝
