من
من
همین امروز اینقدر عصبی شدم که داشتم از شهرستان برمیگشتم تهران ولی عین احمقا نتونستم و برم
من خشم دارم اما وابستگی نچ خدا رو شکر
من با ناراحتی امروز برای ۱۴ روز از خونه اومدم سرکار ولی خیلی دلتنگ خانمم شدم
من با خانواده شوهر زندگی میکنم ولی عاش شوهرمم با اینک جلو کل خانوادش میرینه بهم اونم بخاطر محبت زیادی ک بهش میکتم بازم عاشقشم و در جواب همه توهیناش لبخند میزنم خانوادش با اینک سر قولاشون نموندن بازم بهشون خیلی محبت میکنم دلم پره ولی همیشه ب همه روی خوش نشون میدم
فکر میکنم اکثرا این حسو دارن اگه غیر از این بود و جدایی آسون بود که الان سنگ رو سنگ بند نمیشد من خودم تا کامل دلم صاف نشه نمیتونم مثل قبل رفتار کنم
متاسفانه ذات انسان طوریه که وقتی محبت زیادی میبینه رو دل میکنه. انسانها ظرفیت محبت شما رو ندارن. ما گاهی از ترس هایی که از بچگی تو دلمون کاشتن باج عاطفی میدیم به دیگران. و متاسفانه جامعه هم ضد زن هست. برای زنی که فقط احترام متقابل بخواد هیچ حقی پشتش نیست. و خانواده شوهر میدونن اون بی پناه چاره ای جز سوختن نداره پس به قول شما میرینن. براشون متاسفم و امیدوارم خدا محبت های شمارو یه جا جبران کنه.
