دنیای پس از مرگ 😭

یه مستند دیدم که توش زنی که از مرگ برگشته بود تجربه شو تعریف میکرد

میگفت از جسمم جدا شدم و روحم پرواز میکرد همینطور میرفتم بالا تا اینکه رسیدم به یه طبیعت قشنگ و دوتا راهنما با لباسای سفید و چهره ی آرامش بخش کنارم ظاهر شدن همینجوری میرفتیم که بهم گفتن میتونی تصمیم بگیری بمونی یا برگردی اونم تصمیم گرفت برگرده

سر زایمانش ۳ دقیقه علائم حیاطیش قطع شده بودن

این زن خارجی بود و پیرو هیچ دینی نبود

خیلی دوس دارم باور کنم واقعا زندگی بعد از مرگ اینقدر خوبه ولی خب با چیزایی که ما از بچگی شنیدیم مغایرت نداره

عزیزم بعد از مرگ روحمون به قالب مثالی در برزخ میره

بعدشم که به اعمالمون بستگی داره دیگه

مومن بجز گناهان خودش از هیچی نمیترسه عزیزم

هنوز راه توبه بازه

عزیزم هر زنی که سر زایمان از دنیا بره شهید حساب میشه 

من تجربه های نزدیک به مرگ بسیاری رو خوندم و دو نفر از نزدیک دیدم و یک نفر هم کاملا باهاش صحبت کردم در این مورد 

کسانی که گناهکار بودن هم عذاب شدن

این حالاتی که شما گفتین برای هر کسی نیست

منطقیه

دوس دارم از کسایی که عذاب داده شدنم بدونم اگه خواستی واسم تعریف کن

کتاب ها خیلی زیادن اهل مطالعه هستید براتون جستجو کنم؟

پس بخاطر همينه كه مامانم به داداشام گفته شبا نريد سر خاك

امشب چهلم بابام بود

دارم دق ميكنم

مثلا تو نت دارم ورق بازي ميكنم ولي اصلا حواسم پرت نميشه  دلم خونه چشام اشك

فکر نکنم همه رفتگانو و دا رو ببینی 

خدا که جسم نیست دیده بشه مثل عقل یا شعور باید حسش کنیم 

ممنون

خدا بیامرزه عزیزم 

اصلا نميتونم فراموش كنم دارم رواني ميشم ارام بخشم ميخورم فايده نميكنه قرار بود شوهرم نوبت بگيره برم دكتر 

همش يه بغضي تو گلومه  درد دارم درد

چطور يهو خونه زندگيمون پاشيد

چقدر خوش بوديم تازه دو سه سال بودهمه ميتونستيم دور هم جمع بشيم و هر هر و كر كر بكنيم  بعد اين همهسال يعني همين يكي  دو ماه در سال هم زياد بود برامون؟

يعني بنده خدا لياقت اينو نداشت يه چند سال سبك باشه و لذت ببره 

تازه همه جابجا شده بوديم اونم نهكامل كامل هنوز خواهرم نرفته بود سر خونه زندگيش 

تازه دنبال خونه ميگشتن براش

واي  ميخواستن عروسي رو بندازن برا امسال كه من مخالفت كردم گفتم مراسم رو بگيريد و تموم كنيد بخاطر اينكه مادر شوهره وضعش ناجور بود

خدايا اين همه ادم زخم و زيلي ارزوي مرگ دارن تو انگشتت چرخيد و چرخيد نشونه رفت رو باباي من كه ازارش به كسي نميرسيد خودش كاراي خودشو ميكرد مراقب همه بود و در خونه هم همش به شادي باز بود

تو خونمون شايد بيشتر از ٣٠-٤٠ تا مراسم عروسي برگزار شده چرا بايد درش به اين زودي به عزا باز ميشد چرا بايد پرده سياه ميزدن به سردرش

  اخ كه دلم داره ميتركه

تعجبم اينه چطور تا حالا اشكام خشك نشده هر روز هر روز شايد به اندازه يك استكان اشك ميريزم هر كدوم هم به چه بزرگي

چطور خشك نشده در عجبم

تازه اين وسط چند تا مراسم شادي هم بردن منو تولد و جشن و … 

انگار نه انگار تازه بدتر هم ميشم