من خداروشکر ازین لحاظ تاحدودی استقلال دارم و پشت تصمیمام هستن
۱۹سالگی ی سفر درسی بود ک باید تنها میرفتم ولی ازجهتی خیلی موقعییت خوبی بود
خودم میترسیدم گاهی نظرم منفی میشد مامانم راهیم کرد گفت برو
هیچوقت تنها نیستی همیشه دست خدا کنارت هست
منم مث تو بودم 17سالم بود که وارد خابگاه دانشگاه شدم8سال درس خوندم الان27سالمه
شاید هیچوقت پدرو مادرم همراهم نبودن اما همیشه دعای پدرم ازم محافظت میکرد خیلی از دخترای خابگاه بودن که اتفاقات خیلی بدی براشون افتاد و به بیراهه رفتن زندگی خابگاهی یه حواس جمع میخواد و احتیاط
نگفتی کاراتو؟
دوستو ول کن
منم یه عمری به ملت مشاوره دادم یه وقتایی نظر ۲ نفر دیگه رو که میشنوی اصلا افق دیگه ایی به روت باز میشه
که با خودت میگی عه چه جالب اصلا با این دید به قضیه نگاه نکرده بودم و اصلا به فکرتم خطور نکرده
بعد جوانب دیگه ایی از ماجرا برات روشن میشه
میگی خوب شد مثلا ریسک نکردم
هیچوقت از راهنمایی و مشورت آدم پشیمون نمیشه
من الان ۳۲سالمه یه وقتایی فکر میکنم عقل کلم
ولی وقتی از مشاوری که دارم مشورت میگیرم خداروشکر میکنم خودسر کاری انجام ندادم
