من بر عکس توام.اصلا به این چیزا محل نمیزارم.منم همین مشکلات و دارم یعنی ضعف میکنم و سست میشه بدنم.میدونم به خاطر زایمان و شیردهی و کم خونیه.ولی اصلا حوصله رسیدگی به خودم و ندارم.همه فکرم پسرمه.10ماهشه.صبح بلند میشم خودم صبحانه نخورده میشینم 1ساعت بهش صبحانه میدم.اخه خیلیم بد غذاس.حالا نه کار من درسته نه اینکه دیگه ادم همش دنبال درداش باشه.یکم بیخیال شو
خدایا ممنونم به خاطر زندگیم...به خاطر خوشبختیم...