خودت رو با چیزای دیگه سرگرم کن مثل کتاب خوندن و هزار کار دیگه یکدفعه نمیتونی فراموش کنی به تدریج فقط به خودت ایمان داشته باش
حتما میشه . تو تازه 3 ساله درگیرشی .
من از 16 تا 23. اونم چقدر اتشین و هیجانی.
تازه یکسال بعد تموم شدنش فهمیدم تو چه اسارت عتطفی خودمو محبوس کرده بودم.
الان 10 ساله ازدواج کردم و یک تار موی همسرم رو به ادمی مثل اون که یه روزی فکر میکردم اسمش عشقه نمیدم.
واسه همین بهت میگم صبور باش و فکر نکن دنیا تموم شده .
حدودا ۴ سال باهاش دوست بودم خیلی وابستش بودم.هرکاری براش کردم و به پاش صبر کردم که وضع مالیش خوب بشه
اصلا شرایط خانوادگی ما به هم نمیخورد
هیچوقت نمیمود خاستگاری و همش یه بهونه داشت
اینقدر براش گریه کردم و ناراحت شدم که چرا جور نمیشه
آخرش خودم قیدش زدم و گذاشتمش کنار خیلی خیلی سخت بود ولی بعد از چندماه به کل فراموشش کردم
الان فقط پشیمونم چرا همه وقتم رو گذاشتم واسه اون انتر
بدی که نکردی . تازه اون هنوز فرصت داره . اگه بخواد میتونه واقعا خودشو ارتقا بده و هم ترازشما بشه و بعد دوباره پهلو پدرت .
ولی خودت دیگه نباید اون وسط کاری انجام بدی. خااانم باش. فقط . مثل یه شاهزاده عمل کن.
همه راه های ارتباطی رو ببند . سختته . دلتنگ میشی . گریه میکنی . زار میزنی ...
ولی مثل یه ترک اعتیاده . تحمل میخواد.
برگردی سمتش باز همون اش و همون کاسه . ولی بعد یه مدت اثرش کمرنگ میشه .
محصلی؟ امتحانات خرداد رو نداری مگه؟ بشین درس بخون خب
