ما ۲۵۰ کیلومتر فاصله داریم
منم اگ ازدواج کنم قراره تو ی ساختمون زندگی کنیم😕اصلا دوسندارم😔فعلا ک مادرش خوبه باهام.با پسرش بیشتر مشکل دارم.نمیتونمم بگم دوسندارم چون میگن خونش همینع و وقتی خونه داریم اجاره نمیرم و پوف.اینقد ازدواج نکرده اذیت شدم آرزو دارم برم ی شهر دور هزاران کیلومتر فاصله باشه.
واقعا نمیدونم بعضیا چرا انقد سیاست دارن پسر عمه من قشنگ صبحا بلند میشه میاد خونه عممینا صبحان میخوره بعد خانومش بیدار میشه میره دانشگاه ظهر هم میاد ناهر آماده
یکی از اقواممون پیش مادرشوهرشه یعنی زنگ بزنی مادرشوهرش بگی فلانی خونس میگه نمیدونم خونه ان یا رفتن بیرون
کار نداره دانشجوهه،پدرش پولداره حمایتش میکنه.منم بگم یکی از اون طبقه ها نمیام اینم برمیگرده میگه کار ندارم ک خونه بگیرم پدرم داره و دیگ بهم نمیده جایی برم و از این حرفا.ولی خودم ذره ای دوسندارم.خودش تو ی شهر دیگ ی خونه داره ب اسم خودش گفتم بریم اونجا برا زندگی قبول نمیکنن میگن برا مهمونی و این چیزاس.شاید باورت نشه هنوز عقد نکرده نذر میکنم دعا میکنم ی شهری کار بگیره فقط برم دور شم میدونم تو شهر خودمون باشم و ی ساختمون زندگی که خودم دوسدارم و ندارم.خودشم ک مستقل نیس هر چی داره از باباشه فعلا.خدا کمکم کنه.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
