فقط اومدم بگم عين من!
دختر من دو ماهشه و کوليک شديد داره
تا صبح تو بغلمه و راه مي رم
تقريبا ديگه صبحانه نمي خورم و اکثر روزا به اسپزي هم نمي رسم،دارم رسما از بين مي رم
وقت حرف زدن با همسرم رو هم نداريم
من تو غربتم و اينجا کاملا دست تنهام
اما خدارو هزارمرتبه شکر،من فقط بابت عذاب کشيدن ني نيم غصه مي خورم و گريه مي کنم
بعد از چهار سال چشم انتظاري خدا اينو بهم داده،امضامو مي توني ببيني
يه روزايي چنين شب و روزايي ارزوم بود