نه بچه ندارم دوسال نامزد بودم دوسالم زندگی کردم یه سالو خورده ای جدا شدم هیچوقت از طلاقم پشیمون نشدم خیلیم خوشحالم چون زیر یه سقف با ادمی زندگی میکردم که حالم ازش بهم میخورد تازه باید کارم میکردم نمیدونم غذا بپزو این چیزا اونم که محبت نداش منم نه غذا میپختم نه خونه جمع میکردم گاهی اوقات بعد طلاقمم گفتن هیچی بلد نبود چرا گ خونه بابام میکنم البته بعد طلاقم سختی کشیذم کلی حرف شتیدم از خانوادم کلیم حرف پشتم بود ولی تا یه مدت بود گزشت اما باز خانوادمو دوسدارم هر چیم بگن حق دارن منو به ابروشون ترجیح دادن گفته بودم خودمو میکشم طلاقمو نویرین اخه راضی نبودن ولی تنهایی سخته دوباره میخوام ازدواج کنم
الهی... باز خداروشکر خودتو از دستش نجات دادی آخه مگه آدم چندبار بدنیا میاد که بخواد کل عمرشو پاسوز یه حیون کنه... از ته قلبم واست دعا میکنم امیدوارم یه بخت خیلی خوب یکی که حرفتو بفهمه ودرکت کنه نصیبت شه ایشالا...
