ب حال خودشون میزارمشون!
چون قطعا کسی ک ازدواج میکنه ب این حد از عقل و شعور رسیده ک خودش بتونه زندگی خودش رو مدیریت کنه
اگر خوب باشه پسرم خوشبخت میشه اگر نباشه انتخاب خود پسرم بوده!
هر کاری کنم آخر سر اسمم مادرشوهره پس تو نقشم فرو میرم😂😂
من اینقدربهش محبت میکنم که عاشقم بشه نتونه بدون من صبح روشب بکنه ازهمین الان فقط دارم روی پسرم کارمیکنم که چقدریه زن وجودش ارزشمنده وبایدبهش احترام بزاره مادرشوهرخودمم فرشته بود
قبلش یادم میمونه از کودکی پسرمو ببینم بازی کنم بهش اعتماد بنفس بدم ومثل کوه پشتش باشم وبعد ازدواجش یهویی شیرین نشه برام که به عروسم حرص بدم بالاخره باید قبول کنم که روح وقلب پسرم قراره یروز متعلق به عشقش باشه واز بچگیش جوری بزرگش میکنم واقعا به جنس زن احترام بزاره ومحبت کنه هم تو عمل وهم تو گفتارش واینکه بدونم مسولیت دارم درمقابل تربیت فرزندم وچون فرزند وزن هردو امانت هستند وتو اون یکی دنیا قراره سوال پرسیده بشه از امانت ها اول از همه تو تربیت فرزندم کم نمیزارم تا اون هم بخوبی از زنش مواظبت کنه وخدایی نکرده تو اون دنیا بتونه سربلند باشه
ولی من فکرمیکنم کل این حرفا الکیه.عشقی ک مادر ب بچش داره همیشه بچشو ادم خوبه میبینه.و مهمه عروس کی باشه بعضی عروسا خودشون کلی دعوا و مسئله میچینن.من ک بچه ندارم مادرمم عروس نداره ولی تاحالا خیلی دیدم ک مادرشوهرم طفلک اومده رفیق عروسش شه عروسش بدش میاد میگه پیف پیف.این چیزا رو نمیشه با حرف گفت.باید پیش بیاد.همه ادما خوبی و مهربونی دوست دارن.ولی کار سخیته ک اکثرا درجا میزنن
