چرا خانوم های ایرانی 99درصد مهر طلبن؟

چرا واقعا؟ یکیشم خودمم. چرا با مرد معتاد، شیشه ای، روانی، با افرادی ک بیماری جنسی دارن و... زندگی میکنن و اخرم بخوان جدا شن میگن دوسش داریم!!! آخه اینا چی دارن برای دوس داشتن؟ چرا ما خانوم ها غرور نداریم؟ چرا با خیانت انقد راحت کنار میایم، همین مردها اگه ی اشتباه کوچیک ببینن زندگی رو برامون جهنم میکنن، اما خانوما سال ها با مرد خیانتکار میسازن، میشناسم خانومی رو ک از دوس دخترای شوهرش پذیرایی میکنه، خانومی ک کار میکنه هزینه اعتیاد همسرش تامین شه، خانومی ک 24سال با فرد پارانوییدی داره زندگی میکنه و بچه داره و 24سال تهمت ناجور شنیده. بچه ها اصلا بحث من این نیس ک ترویج طلاق بدم. اما دارم وحشت ناک میبینم خانوما خیلی مهر طلبن. من ب شخصه ب این نتیجه رسیدم باید برم تحت نظر ی روانشناس برای اینکه مغرور تر بشم. من دارم جدامیشم. زمانی ک رفتیم شورای حل اختلاف برای طلاق، 23تا خانوم زیر سی سال بودیم! اکثرا همسرانشون مشکل روانی، جنسی و مصرف شیشه داشتن. همشون هم ب ته خط رسیده بودن. ی گروه ساختیم ک از حال هم خبر داشته باشیم. الان دوباره نصفشون با اینکه هزینه وکیل داده بودن آشتی کردن. جالبه الان میگن وضعشون بدتر از قبله، اما جدا نشدن!!!!!!!! اون نصفی هم مث من حال بدییییییی دارن. آخه فقط طلاق نیست. دخترایی هم ک دوس پسر دارن همین مشکل رو دارن.