با شوهرم 3 ساله ازدواج کردم اوایل دوسش داشتم.الان از وقتی دخترم بدنیا اومده ازش بدم میاد خیلی.چون خدانکنه دخترم یکم گریه کنه با توپ و تشر بهم میگه بیا ..اخلاقای خوب داره مثل چشم پاکی خانواده دوستی دستو دلبازه وضعش خوبه.اما خیلی عصبیه.هنش دعوا داریم .میگه ول کن برو اگه دوس ندارز میدونعه بخاطر دخترم نمیرم .چکار کنم دوس دارم برم و طلاق بگیرم .همش توهین میکنه بهم .
دیشب دعوا کردیم میخواس خودشو بکشه با چاقو.اولین بار بود اینکارو میکرد متنفر شدم ازش.ای خدا چیکار کنم زندگیم جهنمه.بگین چکار کنم دلم میخواد یروز که میگه برو برم و دخترم ول کنم اما دلم ابدا راضی نمیشه.
اگه افسردگی بعد زایمان گرفتی درمانش کن
به خلوت دو نفرتون بیشتر برس
به شوهرت یه مقدار مسئولیت بچه رو بده بهش یاداوری کن باباشه بچه اونم هست و باید براش یه کارایی بکنه
خوب اگه دوسش داری اگه اخلاقی خوب داره باید خودتو کنترل کنی اون توهین کرد تو نکن آروم و منطقی حرف بزن بهش خوبی کن تا ترک کنه این اخلاقشو
منم ی مدت اینجور بودیم سر بارداری دخترم و دنیا اومد و اینااا خیلی من افسرده بودم و اونم عصبی و من عصبی تر تا یکی دوسال خیلی اوضاعمون بالا پایین میشد همش دعوا داشنیم
عزیزم یه روزی که باهات خوبه بشین با مهربونی در مورد این قضیه صحبت کن بگو این حرفا رو میزنی ناراحت میشم میترسم بچه هم که بزرگ بشه بهمون بی احترامی کنه
منم شوهرم خوبه درکل ولی زود سری موضوعی که پیش بیاد خودشو میگیره وقهرمیکنه اصلا صحبت نمیکنه درمورد ش.منم‌خیلی خستم از این اخلاقش هیچ راهی هم ندارم
اصلا میلی بهش ندارم بخاطر اخلاقاش سرد سرد شدم.خیلی سخته.حتی نمیتونم بوسش کنم یا یذره بهش محبت کنم تو دلم سیاه شده.هر روز سر چیزتی کوچیک بحث میکنه.رابطش با خانوادمم در ظاهر خوبه اما نمیدونم چرا دوسشون نداره بهشون بدبینه.مثلا با خنده بهشون متلک میگه خیلی زبونش تلخه.یادم میفته به این چیزه متنفر میشم
عزيزدلم شايد همه توجهت روبچس حساس شده قبل اومدنش خونه ارايش كن لباس مرتب بپوش خوشگل كن غذاى مورد علاقشو حاضر كن شوهرت اومد بادخترت بريد جلوش سلام احوال پرسى اززبون دخترتم بهش سلام خسته نباشيد بگو سعى كن خواب دخترتو جورى تنظيم كنى موقع شام بچت خواب باشه باهاش خلوت كنى بهش بيشترتوجه كن منم قبل حاملگى شوهرم ميگفت نميخوام بچه بياريم تو ديگه منو نميبينى به من محبت نميكنى نميخوام محبتتو بايه بچه ديگه شريكشم
