عزیزم خیلی زود منتظر بودی دور و برتم حتما هست بعد از 7-8 سال تازه تصمیم میگیرن بچه دارشن چرا از 17. سالگی خودتا اذیت کردی? ب نظر من رهاش کن این موضوعا یه سفر زیارتی برو دعاهاتا بکن و دیگه اصلااااااااا بش فک نکن و منتظرش نباش رهاش کن خواهر دوستم بیخیالش شد بعد از 13 سال بچه دار شد و خودش خبر نداشت و اسباب کشی هم کرد الان دوتا دختر داره، حالا رفته آیودی رفته گذاشته که دیگه بچه دار نشه😊
خیلی ممنونم از دلداریت عزیزم.من ازهفده کم و بیش منتظر بودم ولی به خواست مامانم چندسال پیشگیری کردم و درسمو خوندم و دانشگاه رفتم.اما بعدشم خواستم و نشد...خیلی وقته رها کردم و به امید خداوند نشسته ام...میدونم ناامیدم نمیکنه اما خب منم بنده ی ضعیفشم و طاقتم خیلی وقتها طاق میشه و توی خلوتم بی تابی و گریه میکنم اما سعی میکنم ظاهر شادی داشته باشم که همسرم دچار ناامیدی و افسردگی نشه..بهرحال عزیزم امیدم بخداست تا خودش چی بخواد واسم...
همسرمنم مثل تموم آدمها ی سری خوبی داره ی سری بدی اما من اول به آرامش خودم و زندگیم فکر میکنم و اونم آروم میکنم.حتی حاضر نیست برم دکتر و با دکتر بچه دار شدنو قبول نداره و غرور خاصی داره که دلم نمیاد بشکنمش.واسه همینه چندساله اصرارو رها کردم و توکلم بخداست...میدونم بچه همه چیز نیست اما منم زنم و دلم میخواد مادرشدنو تجربه کنم...امیدوارم شما و همسرتون بخاطر بچه هم که شده سعی کنین مشکل رابطه تونو پیدا کنین و به آرامش برسین ان شاءالله
خب باشون صحبت کن شاید مشکلی باشه که با دارو و درمان رفع بشه، دو، سه تا از دوستام با چندسال درمانبچهدارشدن. من فک کردم درمان کردید و نشده، تا فرصت داری از نظر سن حتما برو، من برعکس شما خیییلی دیر ازدواج کردم و سریع بجه دار شدم ناشکری نمیکنم ولی اگه بچم نبود تا الان هزارباره جدا میشدم، شوهر من بدجور عصبی میشه و حرف نمیشه بش زد و وابسته مادرشه اون مهمتر واسش، تا ده سال دیگه اگه تغیر،نکرد حتما جدا میشم الان فقط بخاطر بچمه، اینقد حالم بده که فک میکنم زندگیم نابود شده ازدواج مهمترین قسمت زندوی هر آدمی، من زندگیم خیلی داستان داره و پر سختی، ممنون عزییزم سر نمازات دعام کن انشالله من هم از شما خبر خوش بشنوم هرچه زودتر ولی درمان را جدی بگیر عزیزم
عزیزدلم خیلی ناراحت شدم ایکاش میشد با مشاوره زندگیتون درست بشه...حتما دعاتون میکنم گلم ان شاءالله بخاطر پاکی فرزندت خداوند شوهرتو به راه راست هدایت کنه گلم.شماهم ناامید نباش و به جدائی فکر نکن تموم انرژیتو بذار برای اصلاح همسرت...همسرم خیلی مرد خوبیه ولی غرور خاصی داره که میدونم میشکنه..نمیخوام بشکنمش که اگه بسکنه دیگه واسم مرد نمیشه در واقع هیچی نمیشه دیگه واسم...امیدم بخداست...اگه طبیعی باردار نشم دیگه مجبورم پا رو همه چیز بذارم و برم دکتر اما از خدا میخوام اونروز واسم نیاره...
ممنون خیلی دعام کن،ولی با خوبی باشون صحبت کن چند مورد مثال بزن شاید درمانتون خیلی کوتاه باشه دوستم سه سال بچه دار نشد درمان کرد الان دومیشم تو راه، اولیشم یک سال و نیمشه، شوهرمن اگه جدا بشیم از محل زندگیمون بهتر میشه خیلی دعام کن خونوادگی سریعدعصبی میشن متاسفانه زمان خواستگاری عالی بود بعل عقد فهمیدم خونوادم مخالف طلاق بودن، من شوهرا مهمتر از بجه میدونم ولی چه کنم الان دلم ب بچم خوشه الان،خیییییلی دعام کن
عزیزدلم انسانهای عصبی هیچی تو دلشون نیست فقط تحت ی شرایطی که از بچگی داشتن عصبی زود رنج شدن باید بدونی کی و کجا باهاشون صحبت کنی که آروم باشن و حرفاتونو درک کنن...مردی که مادرشو دوست داره یعنی انسان متعهدی هستش و برای شماهم قابل اعتمادتر میشه در زندگی...احتمالا همسرتون از کودکی شاهد سختی هائی بودن که مادرشون کشیدن برای همین هم عصبی هستن و هم طرف مادرشون.بهتره بجای نقطه ی متقابل همسرتون بودن،کنارشون باشین و رابطه ی خوبی با مادرشون برقرار کنین هم خودتون به آرامش میرسین هم همسرتون ازتون راضی خواهند بود و زندکی رو براتون بهشت میکنن.به این فکر کنید که سالها بعد مادرشون دیگه در دنیا نیستن اما انرژی مثبتی که همسرتون از شما بابت احترام به مادرشون دریافت کردند،تا آخر عمر در زندگیتون جاری خواهد بود..
