نفهمیدم چه شد؟
چگونه شد؟
سر از کجا درآوردی؟
دلت هوای چه کس را کرد،
که رفتی!
آسوده خاطر و بی دلیل
چشم بستی بر منِ عاشق و رفتی و ندیدی آواره شدنم در این کوچه پس کوچه های خاطره را.
ندیدی دلتنگیِ نفس گیرم را و رفتی!
آری رفتی،
با وجودِ عشقِ عمیق نشسته بر قلبم رفتی و خنجر زدی بر این دلِ دیوانه.
تو،
کی بودی
که اینگونه
بعد از رفتنت
آشفته خاطر به دنبالت میگردم؟؟
تو مگر دلم را نشکستی؟
تو مرگ قلبم را ویرانه نکردی؟
تو مگر پشت پا نزدی به منِ ساده؟
پس چرا باز هم هر شب،هنگامی که سر به بالین میگذرام اینگونه دلتنگت میشوم و سیلی اشک به راه می‌اندازم.
تو واقعا کیستی؟؟
تو کیستی که اینگونه جان و جهانم شدی و هم جانم و هم جهانم را ویران کردی!؟
عشق با درد و غم و غصه و دلتنگی خود
رسم خوبیست که از آدم و حوا مانده😞
نه اینکه حرفی نباشد
هست
خیلی هم هست
اما
عاشق ها می دانند
دلتنگی به استخوان که برسد
می شود
"سکوت"
امان از زمانی که داری به او فِکر میکنی ،
به آسمان نگاه کنی ،
"باران" بگیرد
کُتکت بزند ،
زورت به دلتنگی نَرسد ،
به خیابان بزنی
وَ چاره ای جز زار زدن نَداشته باشی ..
من از همه بریده ام در این دیار بی غزل
سرود از سکوت کن بر این مزار بی غزل
نه بال پرگشودنم، نه حس با تــو بودنم
شکسته ام که پر زنم از این حصار بی غزل
نه شور شاعرانه ای، نه برلبم ترانه ای
دلم گرفته ست از این همه شعار بی غزل
نوای نی نداشتم که ترجمان غم بود
ببین شکسته می زنم به سیم تار بی غزل
نه دردِ درد می دهی نه حرف سرد می زنی
سکوت کی توان کند شراب خوار بی غزل
غزل تمام می شود ولی هنوز هم منم
که از همه بریده ام و انتـظار بی غزل
دلتنگی درد نیست،
جراحتی ست در سینه
ریشه دوانده به روح و روان
یک رعشه ی دائمی
سرگردان
در تک تک سلول‌های بدن
وهمی بی انتها که
روز و شب ندارد همیشه هست...
دلتنگی اتفاق عجیبی‌ست .
گویی خواهی مُرد،
اما نمی‌میری ...!
فریاد بی صدا یعنی از شدت دلتنگی
تو هق هق گریه هام نتونم اسمتو فریاد بزنم
گاه دلتنگ میشوم
دلتنگ تر از تمام دلتنگی ها
نمیدانم من کدامین امید را
نا امید کردم
کدام خواهش را نشنیدم
به کدام دلتنگی خندیدم
که این چنین دلتنگم.😔😔
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
19 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
