دوستای عزیزم همسرم اومده پیشم دبگه نمبخام ضعفمو ببینه به اندازه کافی جلوش غصه هامو گفتم ناراحتامو میدونه امابازم بی اهمیته ...میام باز حرف میزنم
بگو عزیزم سبک میشی .کجا رفتی پس ؟سرکاریه ؟
خیلی سردرگمم بخدا.خواهرم تنها کسی ک درکم میکنه ازم خییلی دوره دوست ندارم غصه هامو بش بگم.مثه من نیس تحمل نداره غصه میخوره، تو غریبی.مامانمم یه شهر دیگه س اینقدم ساده و بی سیاسته ک نگو....شوهرمم دوست نداره از مشکلات چیزی بگه و بشنوه.چن باره تصمیم گرفتم ب خواهرشوهرم ک خیلی زن خوبیه حرف بزنم ولی بازم غرورم نمیزاره
هیچکس بی مشکل نیست بی درد بی غم نیست یکیش خودمن که الان اینقددلم پره اینقده غم دارم که دلم هیچی نمیخوادنه خودمونه شوهرمونه زندگی کردن وهیچی نمیخوام دلم فقط آرامش محض میخوادنه چیزه دیگه ایی رو
خوب اگه اینجور که میگی پس اینجا بهترین مکانه که کسی نه سر کوفت میزنه نه قضاوت میکنه بازم اگه فک میکنی با مشاور صحبت کن لاقل بهتر میتونه هم درکت کنه هم راهکار بهت بده .
خوب شاید همسرت نمیخواد عروسی بگیره اما روش نمیشه بگه بهش پیشنهاد بده بجای عروسی چند روزی برین ماه عسل ببین چی میگه
شوهرت شاید دیده پیشش ک داری زندگی میکنی زنشم ک هستی دیگه ی عروسی گرفتن خرج اضافه اس. سر کار ک میری اضافه کاری بردار کلاس برو ک کمتر تو خونه باشی.نمیره ی خونه بگیره بدون عروسی برین سر خونه زندگیتون؟ شاید نداره ک عروسی بگیره
شوهرمن دانشجوعه یه شهردبگه ینی کاملا ازروی بد شناسی وقتی که هیچکی فگرشو نمیکرد باز یه شهردیگه قبول شد ازون طرف تازه باانتقالی من تواین شهرموافقت شده بود و من دیگه نمیتونشتم فعلابرگردم وگرنه شغلمو ازدست میدادم تا مدتی اون رفت شهردیگه و من موندم توخونه مادرشوهرم تا نصف هفته تنهابودم تنها بامادرشوهرو پدذشوهرو وخاهرشوهری که طبقه بالاشون زندگی میکرد و من همه ی این شرایزو صرفابه خاطراین تحمل کردم و قبول کردم ک قراربود سریعا عروسی بگیرن..خیلی سختیا کشیدم اما انقد پناه بردم به خدا و هیچی نگفتم که الان خیلی اوضاع بهتر شده .من دخترب بودم که هبچ وقت هیچ چیزی کم نداشتم بچه ی درسخونی بودم تقریبا هم زیبا بودم و از نظر بقیه هیچ مشکلب نداشتم و همیشه روی پاخودم وبدم اما حالا بخاطرهمسرم پاروی خیلی چیزا گذاشته بودم چون دوست داشتم
خیلی ازارای روحی دیدم اوایل به همسرم میگفتم و درکمال تعجب که خیلی وقتا میدید این قضایارو بازهمم بمن میتوپیدو منو مقصر میکرد و کلی غصه میزاشت رو دلم که تو مقصری و...(این ها بارها اتفاق افتاد حتی وقتی میدید من چقدر باخانوادم احترام میزارم حتب اگه خوبم گلایه میکردم وضع همین بود اینا شد که من تصمیم گرفتم دیگه غصمو نگم دیگه حتی به همسرم)
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
