من خودم تو خانواده ای بزرگ شدم ک همیشه بین دختر و پسرا فاصله بود و حرمت قائل میشدن ن صمیمی بودیم ن منزوی....کاری ب خوب و بدش ندارم....اما حالا ک ازدواج کردم وقتی با دوستای همسرم و خانوماشون بیرون میریم میبینم بعضی خانوما چقدر با مردا راحتن و شوخی میکنن و میخندن...از رفتارشون خوشم نمیاد مخصوصا وقتی با شوهرمن میگن و مبخندن ....نمبدونم مشکل از منه یا اونا؟؟بعضیاشونم مثه خودمون اما تو جمعی ک دخترای اونجوری هست حس خوبی ندارم و دوست دارم همسرمم ازین جمع دور نگه دارم....کارم درسته؟؟
ن بهیچ وجه شک ندارم اما بالاخره یکمی ناراحت میشم از شوخی هاشون....مثلا یه دختری نیم ساعت با شوهرم شوخی و خنده میکنه منم یه گوشه اروم نشستم...منزوی نیستم فقط یکم غریبی میکنم تو جمع خانوما پرحرفم
من شوهرم تو محیط یکم راحت تری بزرگ شده با اینکه صددردصد بهش اعتماد دارم اما اینکه کسی بخاد باهاش شوخی کنه اعصابمو خورد میکنه بهشم گفتم و گفت حق داری....ازون روزم دیگه باهاشون نرفتم جایی...کار خوبی کردم؟؟
اینجوری پشت سرت نمیگن چه مظلوم و بی زبونه؟؟اذیت نمیشی اوما بگن بخندن تو اروم باشی؟؟
من با زناشون حرف میزنم...با مردا کار ندارم....حرفم بزنم اصلن سرمو بلند نمیکنم چش تو چش بحرفم...چون شوهرمم چشم تو چشم با زناشون حرف نمیزنه و الکی باهاشون نمیخنده
تــیکر دلــخــوشی 😔😔 دلـــم نی نی سالم خوشگل ناز،جیگر .پسر تپل مپل میخاد....خداااااا تورو خداااااا😢💔