سلام من دوماه با یکی نامزد بودم بعد دعوامون شد سر یه چیز الکی ولی اونموقع که من بعضی وقتا به انتخابم شک میکردمو یه جورایی فک میکردم میتونسم با بهتر ازون ازدواج کنم همش با خاستگارای قبلیم مقایسه میکردم از نظر مالی تحصیلات کار خانواده ارشد داشتم اون دیپلم من کارمند بودم اون شغل ازاد از نظرمالی بابام بهم خونه داده بود اونا مستاجر بودن ولی من ازین از اخلاقش خیلی خوشم میومد ولی بعد نامزدی که اخلاقش تغییر کرد دیگه این چیزا میومد تو ذهنم مثلا حرف عروسی که میشد همش دلمردم میکرد میگفت بابات عروسی بگیره من ندارم من نمیخام عروسی بگیرم دوست ندارم عروسی بگیرم بعد من میگفتم ما شب خاستگاری درمورد عروسیو جشن حنابندونو....حرف زده بودیم من تک دخترم نمیشه عروسی نگیرم میگفت خوب بابات بگیره بعد که دعوامون شد اصلا نمیتونسم تصمیم بگیرم که زندگیم باهاش خوب پیش میره یانه اخرش گفتم بزار هرچی هرجور که میخاد پیش بره میرفتم سرکار میومدمم همش میگفتم خدایا اگه اخرمون خوبه که ی کاری کن اشنی کنیم اگه نه که تموم شه بهتره دیگه اخراش متصمیم گرفتم اگه ببینم از کارش پشیمونه و جلوی بقیه قول دادا شتباشو تکرار نکنه میرم دیگه اخراش انقد عصبی بودم هرچی از دهنم دراومد گفتم اخه اونهمه قهر بودیم یکی از خانوادش نیومد ببینه مشکلمون چیه خودشم که زنگ میزد اشتی کنیم دلم نمیخاس به همین راحتی اشتی کنم میخاسم خانوادش بیان که اخرشم نیومدنو روز اخرم کلی توهین کردمو از عصبانیت اومدو صیغه رو باطل کردیم.ولی بعدش خیلی حالم بدش احساس میکنم خیلی کم تحملم رابطمونو با بقیه مقایسه میکنم میبینم خیلی زنا هسن که شوهرشون کلی مشکل اخلاقی داره ولی باهاش میسازن همش خودمو سرزنش میکنم میگم من اصلا بهش فرصت ندادم شاید درست میشد بعد خوبیای زیاد دیگه هم داشت کاش باهاش میموندم بعد خودمو سرزنش میکنم میگم رفتارای منم اشتباه بوده مخصوصا از وقتی که یه بار زنگ زدو گفت نمیدونم چی شد واقعا همش از سر لجولجبازی میگه من اومدم اشتی کنم نمیدونم یهو چرا عصبی شدم .بعضی وقتا میگم قبول کنمو اشتی کنم بعد میگم اگه ی وقت بدتر شه چی دیگه ابروریزی میشه باز بهم بزنم بعد میگم خوب شاید درست شه اصلا نمیدونم چیکار کنم
من بهت می گم که چشمات رو قبل ازدواج خوب باز کن.
بعضی از زنا چاره ندارن ک میسازن ما زنا هر چقد خودمونو بالا بگیریم مردا اونقد میان سمتمون اشتباه نکن عروسی حق هر دختریه انشاالله با کسی ازدواج کنی که لیاقتت رو داشته باشه
به نظرم برید پیش مشاوره... اول خودتون برید بعد اگر لازم بشه مشاور ازتون میخواد که ایشون هم بیان... به حرف مشاور گوش کنین خیلی کمک میکنه...
خوبی هاش چیا بود؟
عاقلانه ش اینه که بره به سلامت.
ولی اگه آدمی هستی که همیشه با دلت تصمیم میگیری یکم کار مشکل تره. باید بعقل و دلتو یکی کنی.
از هیچ نظر همرده ی شما نیست. این ازدواج اصلا توصیه نمیشه.
به پول شما چشم داره.
همینکه چشمش به دست باباته باید بیخیال بشی.واقعا تنها چیزی که میتونن ازمردی داشته باشن اینه که تکیه گاه زن باشن نه مفت خور پدر زن
مگه زندگی ادم ازمون و خطا دیگرانه که به طرف فرصت درست شدن داد.این واسه ادمایی که عقد عروسی کردن مجبورن زندگی کنن تا جدا بشن.نه واسه کسی که پیش فرص از قبل میدونه همچین مشکلاتی داره.هیجوقت به امید تعییر کسی ازدواج نکن.
بهت گفته بابات عروسی بگیره؟؟؟ همه چی با کاروان ک نیست، هم خونه هم جهیزیه هم زن شاغل، ی موقع بهش بد نگذرع...برو مشاوره والا
مطمئن باش با شرایطی که داری دوست نداره از دستت بده شما هم انقد خودتو دست پایین نگیر.اگه میخای باهاش باشی جوری رفتار کن که نه رو خونه بابات نه پولش نه کارت برنامه ریزی کنه.خدا نکنه که واسه یه مرد فقط تکیه گاه مالی باشی
خوبی ها و بدی هاشو بنویس با هم مقایسه کن ببین خوبی هاش نسبت به بدی هاش اونقدر هست که قبولش کنی یا نه ؟ ولی به نظر من مهم ترین شرط ازدواج علاقه ست شاید کافی نباشه ولی حتما باید دوسش داشته باشی که از حرفات معلومه خیلی دوسش نداری و اینم که دلت سوخته ترحمه نه دوست داشتن
وای این یه گداگشنه به تمام معناست خانومایی که میسوزن و میسازن طرف شوهرشونه و دیر شناختنش مجبورن بسازن شما عید نبودی نامزدی رو بهم زدس کار درستی کردی برنگردیا بدبخت میشی
