بچه ها یه سوال! من تو زندگیم هرکس اذیتم میکرد بعد یه مدت یا بخشیدم یا اینکه کلا فراموشش کردم، تاحالا کسیو نفرین نکردم چون کار انسانی نیست، ولی دونفر هستن که بدترین نیتها رو در حقم داشتن، و اینم بگم خودشون دقیقا از همون زاویه ای که میخواستن زندگیمو تخریب کنن زندگیشون میلنگه جوری که خودم شنیدم دلم سوخت، ولی آخه دلیل میشه ادم اگر تو زندگیش کمبودی داره بره زندگی کس دیگه ایو خراب کنه؟ این دونفر خیلی تصویرشون جلو چشممه و اصلاااااااا توان بخشیدنشونو ندارم، حتی به سختی دارم فراموش میکنم، دائما یه بغضی تو گلومه همش میگم چرا؟ من اصلا آزاری برای این دوتا نداشتم... اینم بگم که هردوشون تاحدودی ضربه زدن اما یکیشون خیلی شدیدتر و هنوزم بیخیال زندگی من نشده! خیلی ناراحتم بچه ها لطفا اگر تجربه مشابه یا نظری دارید کمکم کنید دارم از بین میرم. دقیق نگفتم چکار کردن ترسیدم طولانی شه از حوصله جمع خارج باشه، اگر میخواین و حوصله دارید بگم.
بستگی داره چه کاری کرده باشن، من فراموش میکنم به این خاطر که خودم آزار نبینم، اما سعی میکنم ازش تجربه کسب کنم، اما در مورد بخشش خیلی آیتم های زیادی باید باشه
باور کن ببخشی خیلی روانت آروم میشه. سعی کن همیشه سرگرم یه چیزی باشی تا کمتر بهش فک کنی.
احساس میکنم نتونستم هضم کنم که چرا با من اینکارو کردن
حس میکنم فریب خوردم
فقط برام سواله چجوریه که یه زن متاهل مذهبی، که شوهرشم دوست داره، میاد زندگی یه زوج دیکه رو بهم بزنه؟ چجور انسانیه که از خدا نترسیده؟ چحوری خودشو مدیون من و شوهرمو و شوهرش میکنه؟
هر کاری از ادما بر میاد
متاسفم بابت اینجور آدمایی که تو ظاهر یه چیزن ولی باطنشون پر از حسادت به زندگی مردم هست
در درجه اول نمیدونم چقدر نسبت به اینکه اون نفر میخواستم زندگی تو رو خراب کنه اطلاعات داری و چقدر اطلاعاتت درست هست
اما شاید این فرصتی باشه که تو بتونی همسرت رو بهتر بشناسی
در نهایت با قصه خوردن و افسردگی چیزی بدست نمیاری، اگر زندگیت رو دوس داری براش بجنگ
مهرنازیم کجایی؟
خوبی؟ پیدات نیست گلم؟ الان بهتری؟
