واقعا نمیدونم چه عنوانی بذارم برای مشکلی که دارم...............

همسر من خیلی شدید وسواس فکری داره و من واقعا نمیدونم چه طوری باید باهاش رفتار کنم که حداقلش بدتر از اینی که هست نشه. من یه دختر 3 ساله دارم که همسرم به هیچ عنوان دوست نداره با دخترم تنها برم خونه مادرم چون میترسه بچم وابسته اونا شه و پدرش رو دیگه دوست نداشته باشه خیلی میترسه از این موضوع چون کمبود محبت شدیدی داره ...در حالیکه قبل از اینکه بچه دار شم هر روز خونه مادرم بودمو همسرم هیچ مشکلی نداشت ولی از وقتی بچه دار شدم حتی یه بارم نذاشته تنها برم ماهی یه بار با هم میریم یکساعت میشینیم میایم. حتی وقتی پدرم وقتی بچم خیلی کوچیک بود میگفت بیا بغلم بابایی شوهرم دعوا راه مینداخت که چرا بابات میگه بابایی به بچه من مگه بابای بچه منه باید بگه پدر بزرگ نگه بابا چون باباش منم بعد قرار شد به بابای من بگیم بابا بزرگ که یه روز هم طول نکشید و دوباره دعوا که بابا بزرگ هم خوب نیست باید بگه پدر بزرگ .....و شدیدا از این وسواسش من دارم اذیت میشم 

دارم میگم تا تایپ کنم طول میکشه

متاسفانه بیکاره تو خونه نشسته و برای همه چی تصمیم میگره کی بریم بیرون کی بخوریم کی نخوریم کجا بریم  کی بیاد چه ساعتی بیاد حتی تی وی هم کنترلش دست خودشه کی روشن شه کی خاموش شه  وضع مالیمون بد نی ولی  به من هیچ پولی نمیده و میشه گفت من زندونیشم

کمبود محبت شدید داره مخصوصا اط طرف پدر مادرش همیشه این موضوع اذیتش میکنه

تا قبل از اینکه بچه دار شیم همه چی خوب بود ولی از وقتی بچه اومده ما الان 12 ساله ازدواج کردیم و یه دختر 3 ساله داریم تا قبلش همه چی عالی

ولی از بعد از به نیا اومدن بچم همش ترس داره بهش میگم توهم توطئه داری همش میترسه مامانو بابای من چون خیلی به دخترم خوبی میکنن و دخترم با این حال که کم میبینه اونارو ....مثلا اونارو بیشتر دوست داشته باشه و باباشو کم دوست داشته باشه همین ترسو وسواسش باعث شده ما همیشه دعوا داریم اونم منو اذیت میکنه و نه پولی نه ازادی نه سفری هیچی

یعنی من تو خونم اختیار هیچی ندارم به شدت با من بد رفتار شده و ازم ایراد میگیره حتی مسخرم میکنه که پیر شدی من 30 سالمه خودش 45

مثل یه برده شدم باورم نمیشه زندگیم ا ز این رو به اون رو شده