سزارینی بودم تمام طول راهرو از ریکاوری تا اتاقم صدای یه بچه میومد تختم که وارد اتاق شد فهمیدم بچه خودمه بقیه نمیتونستن ساکتش کنن الهی بمیرم بچم گرسنه بود منم شیر نداشتم حرفمم گوش نمیدادن که یه ذره شیرخشک بدن بچه اروم بگیره منم میترسیدم بچم یه طوریش بشه با اون حجم درد که تازه بهوش اومده بودم و هنوز بهم‌مورفین نزده بودن خواستم از تخت پاشم خودم شیر خشک اماده کنم خوردم زمین 😐
من وقتی صداشو شنیدم گفتم عزیز مامان.... بعدم نشونم دادن گفتم واااای چرا شبیه باباش شد؟دکترم آشنا بود گفت مگه باباش چشه به این خوبی
فقط هی میگفتم عزیزم عزیزم عزیزم و اشکهام سرازیر بود از بس خوشگل بود آخه.عاشقش شدم همون لحظه. ب این فکر کردم ک مامانی من با تو ۹ ماه تو شکمم زندگی کردم!!!تو چ جیگری بودی و من خبر نداشتم.حس خاصی بود.قشنگ ترین لحظه عمرم بود.اون لحظه ب زن بودنم افتخار کردم.چون این حسو فقط ۱ زن میتونه درک کنه ک ۹ ماه با بچش میخوابه و بلند میشه و باهاش انس میگیره و منتظر دیدنشه.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
16 ثانیه پیش
16 ثانیه پیش
19 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
