قناعت کردیم وبه داشته های خودمون تکیه کردیم توقعمون از دیگران رو به صفر رسوندیم وسعی کردیم روی پای خودمون وایسیم
خیلی از حرفها رو نشنیده گرفتیم
خیلی چیزهارو ندیده گرفتیم
وهیچوقت از حرکت نیستادم
نگفتم کافیه
سعی کردم درسترین کار رو انجام بدم
وخدا که همیشه حضورش رو حس میکنم
دانشگاهی که قبول شدم
یکی از خاستگارام از بیرون فوق العاده بود دوستام هنه دست و ما میشکستن براش ولی در باطن این ادم اصلااااا ادم ایده الی نبود ولی همه ظاهر رو میدیدن و میگفتن دیوونه ای ک گفتی نه
اخریش هم ۲ تا از خصوصیت هامه یکی اینوه خیییییلی کم عصبانی میشم و میتونم موقعیت ها رو کنترل کنم دومیش اینکه راحت میتونم احساساتمو بروز بدم حالا هررررررچی که باشه
خودم هم فکر میکنم افسرده ام چون واقعا از هیچی لذت نمیبرم
اما دوستامو میبینم که چه شوقی دارن برای زندگی با شوق خرید میکنن تعجب میکنم (حتی نه درسشونو ادامه دادن ،نه ماشین جدا دارن، نه شغلی دارن امااا شادن)
ولی من همش فکر میکنم که باید بهتر بوودم
باید بیشتر درس میخوندم احساس میکنم همه اینایی که دارم باید بهتر میبوووود
ولی مرسی عزیزم که گفتی بلاخره اینا یه تلنگره
ورزشو شروع کردم شاید مودم عوض شه
میدونی عزیزم،شما اینقدر درگیر به دست اوردن بهترینها هستین که از داشته هات لذتی نمیبری،خب همینی هم که داری یه روزی بهترین بود برات به دستش اوردی پس ازش لذت ببر...به داشته هات بیشتر از نداشته هات فکر کن.اصلا یه لیست تهیه کن از داشته هات و بزار جلوی چشمت و خداروشکر کن بابتشون.❤
