منم اعتقادمو از دست دادم،وقتی اینهمه ادم محتاج میبینم وقای اینهمه ادم ظالم میبینم وقتی میبینم اینهمه هرروز تو زندگیم به من ظلم میشخ تحقیر میشم و هیچ اتفاقی واسه اون ظالم نمیفته واقعا نآمید میشم،اونایی ک هی خم و راست میشن و ادعای نماز خوندن دارن همونایی ک جیبشون پر از پوله همونایی هستن ک بدترین ادمای زندگی.من بودن .من نماز نمیخونن ب حجاب اعتقادی ندارم ولی نمیزترم کسی از دیدن بدنم لذت ببره یعنی رعایت میکنم.دل کسیو نمیشکنم اگه تو کیفم ی هزاری باشه ب ی محتاج همونم.کمک میکنم ولی صد حیف خدا منو نمیبینه
ببخشید عصبی و ناراحتم بد تایپ کردم
باور کن من همین الانم خیلی از خدای بالای سرم میترسم ب خاطر ترسم نیست واقعا علاقه دارم ب خدای خودم ولی خدای من اون خدایی نیست ک این افراد از ترس جهنم براش نماز میخونن
خدا خیلی مهربونه،
نماز هم نباید از ترس خدا خونده بشه، نماز نشانه ی بندگی ماست.
نماز اگه از روی عشق خونده بشه، خیلی زیباست
و خیلی از درها رو برای ادم وا میکنه
کافیه فقط کمی فک کنیم، بدونیم چ حقیقتی درش هست.
من الان دقیقا تو وضعیم که گیج و منگ تو حکمت خدا موندم....از بچگی هر چی یادم میاد امید و آرزوم همه برعکس شد.همش هم با خودم میگفتم حتما حکمتی هست درست میشه..ولی درست نشد فقط مشکل و ناراحتیم از شکلی به شکه دیگه تبدیل شد الان که ۲۸ سالمه....تو وضعیته دل شکستگی و ناامیدیم...
درسته ولی دید من عوض شده اینقد بدی دیدم.ک میگم.من کار اونا رو نمیکنم.تا وقتی اینا نماز بخونن و منو نصیحت ب نماز خوندن کنن من ممیخونم بلاخره باید از خدای خودم.ی جواب بگیرم.واسشون خدا کنه هیچ کس شرایط منو تجربه نکنه
چرا اتفاقا با يه اقايي كه دقيقا مثل خودم ضربه اعتقاداتش رو خورده بود آشنا شدم و ازدواج مرديم و الان خيلي هم راضيم
مشكل همه داريم و دعوا همه جا هست ولي خدا رو شمر ميكنم
به بزرگي خدا شك ندارم
ولي دين و إيمان و ... رو تَو اون چيزايي كه يادم داده بودن نيافتم
شوهرم از اونايي بود كه سر نماز غش كنه و يسره كتاب قرانش دستش بوده
ولي من اون موقع هاش و نديدم
الان ولي مرديه كه ازارش به مورچه نميرسه
مشروب لُب نميزنه
نه از روي اعتقاد بلكه با دليل و منطق و شعور
