امروز تویتر فارسی یه متنی خوندم با این مضمون
"اینایی که تو دوران دانشجویی عشق و حال میکنن و کلی خاطره دارن دقیقا دانشجوی کجان؟پس چرا ما فقط داریم پاره میشیم!"
واقعا چرا؟من همه دوران دانشجوییم به اشک و آه و درس گذشت(البته شرایط ویژه ای هم داشتم که خاطرات خوبی ندارم)،فقط هم یه بار تو کل اون سالها با بچه های دانشگاه رفتیم طبیعت
شما چی؟خاطره خوشی از دوران دانشجویی یا شیطنت هاش دارید یا مثل من بودید؟
اگه دارید تعریف کنید
هیچی
افتضاح افتضاح افتضاح
دوران لیسانس مزخرف ترین دوران بود کوفت بود اصلا
من تا ارشد سراسري خوندم اع و اشك بود. ولي الان ليسانس دوم دارم ميگيريم دانشگاه ازاد واقعا ازاده همش خنده و شادي خيلي خوش ميگذره
تو سلف مي نشستيم تعريف ميكرديم ميخنديديم همين
متنفرم از دانشگاه
متن شما
از نظر پاره شدن یعنی چی
پاره شدن دقیقا کجات پاره شده
ما هم عين چي درس خونديمو هيچي نشديم
ولي اونايي كه همش با هم مچ بودن و پارتي ميگرفتنو بيرون ميرفتن الان هم شادترن هم زندگياي بهتري دارن
ارشد ودکترا خوب تیس
اما لیسانس اگ خابگاهی بشی خیلی باحاله
من دوهفته همش گریع میکردم. خخخخخ
ولی بعد خوب شد
تولدای خابگاه
دورهمیهای خابگاه
دوستای خوابگاه
همش عالی بود. کاش برمیگشتم ب اون سالا
بخدا من یاد استادا و امتحانا میوفتم پشتم میلرزه اصلا تقریح چیه سلف هم در حد انتراک یه چایی میخوردیم میدوییدیم سمت کلاس دوباره
من کارشناسیم زمین شناسی بود واحد عملی و مسافرت خارج از شهر و دور ایران زیاد داشتیم!ولی واسه ارشد اومدم علوم انسانی و به قول همین دوستمون دارم پاره میشم! تازه من رشته ام یکم جذابه وای به حال اونایی که رشته های سخت میخونن
