خیلی سخته مجبور ب تحمل باشی

بنظرتون بچه ها تا سن سه تا چهارسالگی درک کامل از پدر مادرشون دارن و الگو برداری میکنن و امکانش هست از یادش بره تا قبل رفتن به دبستان؟

نه بابا سر هرچیز روزمره ای پرخاش و فحش و بی احترامی دیگه خسته شدم و زده شدم ازش فقط نگران بچمم تو همچین جوی خداکنه یادش بره طی یه مدت بعد جداییم این روزهارو و اینکه اصلا درست شدنی نیست و از اول ازدواج اشتباهی داشتم اما فکر کردم با وجود بچه هم بهتر میشه و هم من ازتنهایی وافسردگی در میام که بچه دار شدم اما فرقی نکرد اما واسه من خیلی امیداورد اما فقط نگران  فراموش کردن این روزاش هستم

نکات منفیش از مثبتاش خیلی بیشتره و کلا مشکل اعصاب و روان داره؛اصلا نمیشه اسمشو شوهر گذاشت تاحدودی پدر خوبیه واسه بچم اما درکش خیلی پایینه که نباید جو رو متشنج کنه بخاطر پسرم که خدایی نکرده مثه بالاش روانی و بددهن نشه در اینده

خیر سرش سی و چهار و نزدیک سی و پنجه بچه هم نیست اما خوانوادگی روانی ان

خیی تنهام و نیاز ب یک همراه و هم صحبت دارم ینفر که دوسش داشته باشم و بهم محبت و توجه کنه این واسم حکم هم خونه رو داره و غیر خرج خونه و قسط خرجی بهم نمیده اگه وسیله ای چیزی هم واسه خونه بگیره باهام حساب میکنه ماهی سیصد تومن مامانم بهم پول توجیبی میده 1

خونم حدود دویست میلیون اما مهریه ام صدوبیستاس که شصتاش عندالمطالبه و شصتاش عندالاستطاعه اس گرچه یدونشم سخته واسش بده
من مهریه نمیخام درقبال حضانت مادام العمر بچم اما اینکه خیلی عذاب کشیدم تو هفت سال زندگیم و بی خرجی بودم خیلی واسم سنگینه قسطا هم بیافته ب گردن مامانم اون راحت بره بدون هیچی زندگیشو بکنه

قسط خونم که تموم بشه باز راحت تر میشه زندگی کرد تا مجبور باشیم هرماه ی تومن قسط بدیم منکه هفت سال تحمل کردم این مدت هم روش از حق مسلمم که نیاز ب ی همراه و شوهر میگذرم اما خداکنه یچم خیلی اسیب نبینه

من تک فرزندم و پدر هم ندارم بار زندگی همه جوره میافته رودوش مامانم اگه قرار باشه راحت قسر در بره بعد اینهمه ازار حداقل سال اینده فقط خرج بچم و خونه هست فشارش کمتره