با تمام فاز مثبتی ک همیشه هستم ولی متاسفانه این بار باید بگم نع زندگی ب مو رسیده خیلیییییی کم ممکنه پاره نشه...بندازش بیرون.بعدا میفهمی چیا بهت گفتیم...
شکر خدا توی عقد ب کمک توسل ب ایمه هوشیار شدم.اولش پذیرشش خیلی سخته ولی بعدش داخل چنان زندگی شدم ک فقط روزی هزاربار میگم خدایا شکرت خدایا شکرت ک اون نامرد رفت..الحمدالله خوبیم و راضی ب رضای اوستا کریم.چون مرده؛مرد!یه مرد واقعی..نه بگی خیلی خاصه ها نه یه پسر معمولی و متوسط ولی شکرخدا مردانگی رو فقط توی حمل آلت ت ن اسلی یاد نگرفته و بس!
بسپار ب خدا.اگر او بخواد جدا میشی اگر نخواد نه.فقط توکل سفتو سخت کن.بدون ذره ای شک.سخته ولی ممکنه
وای چقدخوب عزیزدلم خذاروشکر ک الان راضی هستی منم خیلی خردشدم خیلی تحقیرم کرد فک کن همه جا پیچیده ک شوهرفلانی دوسش نذاره نمیخادتس خیلی عذاب اوره ولی مطمعنم قابل تحمله من همیشه میگم الان مطمعنم ک زندگی خوبی درانتطارتمه
یکی از اقوام ۹ساله عقده و انقدر مرده با زبون بی زبونی گفته نمیخوامت ک تازه دارن ب جدایی فکر میکنن!اما من سر ۷ماه بدون ذره ای حقو حقوق(منهای طلاهای دوران عقد)راهمو جدا کردمو ب این خفت پایان دادم.ارزششو داشت.اقلا عمرم نرفت پای یه حس بی سرو ته...بعضی اوقات وسط راه باید یه استوپ کنی و برگردی پشت سرتو یه نیم نگاهی بندازی.ببینی راهه درسته و اررش رفتن داره یا نه باید برگردی...مزیتش اینه ک اقلا تا ته راه غلطرو ترفتی و زودتر جبران کردی راه خطارو
طلاهارو ندادم بهشون.فروختم ک ننگش نمونه برام.یه هفته بعد طلاق مثل سگ پشیمون شدو تا یک سال بعد ول کن معامله نبود...گریه میکرد ب پدرم زنگ میزد.ب مادرم یا اقوام..اونا هم شل شده بودن ک برگرد جز پدرم ک فقط سرسختانه پای امضای دخترش وایساده بود...همراز جان گاهی فقط باید چمدونو بستو برای همیشه رفت.برای بازگشت دیگه خیلی دیره.چقدر اذیتمون کرد چه قبل طلاق چه بعدش.فحاش بود لجباز بود همش هرچی میشد میگفت خدافظی!ولی یک هفته بعد امضای طلاق دیگه سه فازش پریده بود ک چه قماری روی زندگیش کرده متاسفانه
خانوادشم بد بودن.خانواده نامزد تو چطورین؟
خانواده نامزدمن خییییلییی باسیاستن پدرشوهرم انصافا هرچیم باشه منو خیلی دوس داشت خودش منو گرفت برا پسرش اونم میگه الان شمازور کردین خوب بودن درمل هرجامیرفت زنگ میزد میگف چه رنگی دوس داری برات مادوبخرم
