اوک میدونم هرکی مشکل خودشو تو زندگیش داره ولی اون وسط ۲۰ درصد هم نمیشه از زندگی رو اختصاص داد به اونا؟
که هم از نظر مالی هم از نظر عاطفی ساپورت شن؟
کیو دارن جز یچه هاشون که اونم ازشون بگیریم
خیلی ترسناکه پیری خیلی
خب تا جایی ک بشه کمک میدم اما زندگی خودم مهمتره
من که خودم نخواستم دنیا بیام از هفت سالگی کار کردم کی ساپورت کرده دنیا اومدن ترسناکه
کی گفته وظیفه نیست یعنی کسی که تر و خشکت کرده و نباید تر و خشک کرد
بچه ها همه باید با هم تقسیم بندی کنن رسیدگی کنن بعضی وقتا همه بار و میریزن فقط روی دوش یک نفر کم میاره اینجوری
برای پدرم ۱۰۰ ام رو گذاشتم
اما برای مادرم همین که پرستار داره کافیه
یاد اشکهای مظلوم و غریبانه پدرم که میوفتم و ناتوانیش و آزار مادرم حتی همون پرستار هم زیاده ...
از بس بدند خواهر😃
چون مسئولیت زندگی بقیه با ما نیست
هرکس خودش باید فکر آینده اش باشه
اگر کاری کنیم محبته . اما اجبار و وظیفه نه
اکثرا مراقبت میکنن
یا نوبتی میکنن بین بچه ها
یسری سالمند مخصوصا آلزایمری ها که نگهداریشون توخونه سخته و پرستارم نمی تونه نگه داره میذارن سالمندان
خدا کنه همیشه سالم باشن نیاز به ماها نداشته باشن ولی من الان برا دکتر رفتن بابام پا به پاش تصمیم گرفتم برم اگه بزارن و خداکنه همیشه بتونم خدمت کنم بهشون چون وظیفمه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
