و اما کذب در کردار و اعمال آن است که: در ظاهر اعمالی از او سر زند که دلالت کند بر خوبی در باطن او، و باطن او از آن بی خبر بوده باشد، یعنی: باطن او موافق ظاهر نباشد. و صدق در آن، این است که: باطن و ظاهر یکسان و مطابق بود. یا باطن از ظاهر بهتر و آراسته تر باشد. و این مرتبه از صدق، اشرف و افضل از صدق در گفتار است.
و از این جهت مکرر سید بشر این مرتبه را از حضرت آفریدگار مسئلت مینمود. [۲] و در اخبار وارد است که: «چون پنهان و آشکار بنده مؤمن یکسان بوده باشد خداوند عالم به او بر ملائکه مباهات میکند و میفرماید: بنده حق من این است». [۳]
بعضی از اکابر فرموده است که: «کیست مرا نشان دهد به شخصی که چشم او در تاریکی شبها گریان است. و لب او روزها در محافل، خندان باشد». [۴]
----------
[۲]: ۴۰. محجة البیضاء، ج ۸، ص ۱۴۵. و احیاء العلوم، ج ۴، ص ۳۳۴.
[۳]: ۴۱. احیاء العلوم، ج ۴، ص ۳۳۴.
[۴]: ۴۲. احیاء العلوم، ج ۴، ص ۳۳۴
