بالاخره حرفامو زدم ولی بجا همدلی بحث به دعوا کشید

بعد چهارسال رابطه این اواخر اصلا مراقب حرف زدنش نبود گاهی بداهه میگفت عقب افتاده یا میگفت توام چیزی بارت نیست یا هیکلت بهم ریخته یا چقدر دنبال کسب و کارای مختلفی تو هیچی نمیشی..این آدمی بود که اوایل خوشگلم صدام میزد تلاشمو تحسین میکرد اصلا هیچکلمه تحقیر آمیزی بهم نمیگفت امروز بهش گفتم من ازین حرفات ناراحت میشم میرنجم زخمای قدیممیمو باز میکنی من تو فضایی بزرگ شدم که از نظر عاطفی پر از خلا بودم پیش تو حالم خوب بود داری شبیه اونا میشی حرفام دردودل بود یهو حالت دفاعی گرفت گفت خستم کردی هرچی میگم ناراحت میشی تو کینه شتر داری هی حرفامو نگه میداری یه جا بریزی بیرون من اخلاقم عوض نشده و تو دنبال بهونه ای تو دنبال داستانی همش ...تو مثل مادرتی تا یه چیزی میشه فرتی قهر میکنی...جالبه ما قراره بااین وضع ازدواج کنیم...راستش منصفم تو زمینه مالی یا مشکلی باشه تلاش میکنه حلش کنه اما درد اینجاست واسه بقیه رفیقاشم همینه ساعت سه نصف شب میرن کمکشون پس نمیتونم بگم رفتارش منحصر به منه..