توقعتون که منطقی نی ادم رو حساب اطرافیانش بچه دار نمیشه خونه عوض نمیکنه ک کمکش کنن در اصل خودمونیم و خودمون ی روزم اونا زایمان کردن اسباب کشی داشتن یا کار دیگ شما نمیری کمک
ولی اینک بیان خونت بمونن و نتونی جایی بری حق داری ی جوری اومدن بهشون بگی مراسمی داریم و میخوام اونجا باشم
به نظرم حق داری ازشون ناراحت باشی
حالام پرو پرو میخوان بیان
عجیبه مردا هیچی نمیبینن
نمیگه خواهرام وقتی بهشون احتیاج داشتیم کجا بودن؟
ضمنا آدم باید خیلی بیشعور باشه بره خونه کسی که تازه زایمان کرده و بچش کوچیکه بمونه
مرد سالاری که نداریم اما مردای ایرانی همیشه خانواده خودشون رو بیشتر دوست دارم حالا هرچقدر هم اذیتشون کنه یادشون میره برعکس خانواده خانم با کوچکترین مسأله قهر چندین ساله میگیرن البته خدا رو شکر تو مشکلی با خانواده من نداریم اما اینکه عید هر سال بریم منطقه اونا یا اونا میان طولانی میمونن رو دوس ندارم
نه اینکه به حساب کم بقیه بچه بیاری یا اسباب کشی بی عقلیه اما اینکه توقع کمک داشته باشم بجاست چطور اونموقع که گفتیم بیاین کمک میگفتم کار داریم الان ندارن؟ کارشون تموم شد؟یا ن مسأله این بوده ک میمردن بیان برای عروس نه برای برادرشون ی غذا درست کنن
نمیدونم والا ادما فرق دارن من ب شخصه همچین انتظاری از هیچ کس ندارم اصلا نمیتونم ب کسی بگم بیا کمک با اینک ه بارداری سختی بود با اینکت خیلی وقتا گشنه موندم زندگی خیلی سخت شد خیلی روزا
ولی از ذهنم خطور نکرد چرا فلانی نیمد حالا هرکی حتی خواهر خودم چون منم همین جاشون باشم نمیرم کمک کسی میگم ب من چ مگر یه لطفی کرده باشه ک بخوام جبرانش کنم
خب برو خونه بابات بگو خونه نیستم
همسرم ناراحت بود گفت عید نمیرم ذیدنشون.خونه میخریدیم هیچی کمک نکردن دریغ از یک میل
در حالی که همسرم دوره مجردی هرچی کار کرده بود داده بود خونشون
بازم همسرم ناراحت شد و قسم میخورم هر وخت اومدن ما هم جمع کنیم بریم یه طرف
اما الان همه چی فراموشش شده
تازه بهم اعتراض کردم ناراحت شد که مادرمه خواهرمه
همش حرف بود
اگه شعور رو داشتن روز زایمان دخترم تنها موند میومدن
هیچوقت اون لحظه یک تنهایی دخترم از جلوی چشمم دور نمیشه
چقدر گریه کردم براش
