شوهر من بیرون از خونه خیلی سرد و خشک و جدی و کم حرف و نچسبه ولی توی خونه واقعا خوبه
من و شوهرم اگه ده سال هم با هم توی خونه باشیم خیلی خوبیم و آرامش داریم کنار هم چون شوهرم با من واقعا خوبه. ولی وقتی بریم بیرون از خونه با بقیه خیلی سرد، خشک، جدی و به دور از کوچکترین دلسوزی و مهربونی هست. بارها شده رفتیم چیزی بخریم و فروشنده آدم خیلی مهربون و خوبی بوده و باهامون در نهایت لطف عمل کرده ولی دریغ از اینکه شوهرم کوچکترین روی خوشی بهش نشون بده. حتی توی مهمونی های خونواده خودش اگه زیاد شلوغ باشه همش سرش تو گوشی هست و با کسی حرف نمیزنه در حالیکه من واقعا دوست داشتم بگیم و بخندیم که خوش بگذره ولی مثلا اگه مهمونی خلوت باشه باز بهتره و ممکنه یکم حرف بزنه. شب عروسیمون وقتی عروسی تموم شد اقوام ما یکم بیشتر موندن که کنار هم خوش باشیم و با همسرم آشنا بشن. دریغ از کوچکترین ارتباطی که باهاشون بگیره. رفته بود دم در تالار وایساده بود و هی میگفت بیا بریم دیگه. در حالیکه من واقعا دوست داشتم مثل من که با خانوادش خیلی گرم میگیرم اونم حداقل بیاد یکم باهاشون حرف بزنه. کلی انگار خونه دایره امن همسرم هست و از اونجا که میریم بیرون یه آدم دیگه میشه. و اینکه بیرون از خونه به شددددت قانون مند هست. کلا من وقتی با همسرم میرم بیرون زیاد بهم خوش نمیگذره چون تبدیل به یه آدم نچسب و گند دماغ میشه برعکس داخل خونه
