دخترم هشت سالشه همش گریه میکنه چکار کنم

کلاس رقص که یکی از دوستان گفتن خیلی کمکش میکنه بعضی باشگاهها دارن.  دوستم دخترش و برد کلاس رقص کلی شاد و با اعتماد به نفس شد 

دقیقا 

رقیب هراس هم شده 

اینقدر تمام توجه مادر بهش بوده   اگه مادر با کار یا کس دیگه ای وقت بذاره حسودیش میشه و واکنش نشون میده 

آدم نباید از رفیقش تمام  توجه رو بخواد 

اسی حتما حتما بچه رو ببر کلاس ورزش 

کلاس رقص

صد در صد تاثیر داره

اشکالی ندارد

از این به بعدو بچسب 

پس یکدفعه چیزی رو عوض نکن

خیلی آروم شروع کن به تغییرات

اول روزی یک ربع براش وقت بذار باهاش بازی کن

بعد میبریش پارک قبلش بگو روزی دو ساعت مثلاً

ساعتو دیگه الان بلده بگو دو می‌ریم چهار برمیگردیم

یک ربع به چهار شد یادآوری کنم بگو یه ربع دیگه چهار میشه

واسه چهار اعلام رفتن کن

اگه مقاومت کرد که نیاد چند بار باید مثل بچه‌ها بازیش بدی. مثلاً بگی بیا تا خونه، مسابقه بدیم یا بیت تا خونه قصه بگیم یا هر چی که به ذهنت میاد تا یه مدت باید بازیش بدی تا یاد بگیره سر تایم بیاد.

تازه وقتی بفهمه راه برگشت شیرینه و خونه هم مثل پارک شیرینه خودش راهی میشه دیگه بهونه نمی‌گیره

احساس می‌کنم بیشتر خود شما کلافه و خسته هستید

بهتره روی خودتون کار کنید

بذاریدش کلاس ورزشی و کنارش هم خودتون همونجا با جای دیگه ورزش کنید 

روحیه‌اتون بهتر میشه

شما چون شهر غریب هستید احساس خوبی ندارید

بهتره خود شما هم دنبال برنامه یا دوست باشید واسه خود شما هم خوبه

خب براش برنامه بچین ، مثلا بنویس دوشنبه میریم‌سینما ، پنج شنبه میریم پارک ، اینجوری کل هفته منتظر این دو روز میمونه و خوشحاله ، تموم هم بشه میدونه قراره مثلا دوباره دوشنبه هفته بعد بره ، 

سعی کن یه دوست خوب براش پیدا کنی بتونه وقتشو با اون پر کنه ، یه روز توی هفته شما برید خونشون یه روز اون و مادرش بیان ، شرایطشتون مشابه باشه تک فرزند باشن که بتونید برنامه بریزید با مادرش

توی خونه بهش مسئولیت بده مثلا بگو هر وقت قیمه پختم تو باید لپه پاک کنی ، یا مثلا سبزی پاک کنی ، بعدم که انجام داد تشویش کن 

حتما حتما محبت کلامی داشته باش ، قربون صدقش برو ، از زیبایی هاش تعریف کن ، بهش اعتماد بنفس بده 

حتما بررسی کن که توی مدرسه کسی اذیتش نمیکنه ، چون گاهی پیش میاد بچه ها همدیگه رو اذیت میکنن ،توی جمع راهش نمیدن ، مسخره میکنن یا هر چی 

اینم موضوع هم که دیگه همه میدونیم انقدر شنیدیم ، با هیچگونه نری تنهاش نزار ، نه عمو نه دایی نه هیچ کس دیگه 

بچه باید گریه کنه 

تازه خیلی وقتا گریه نیست فقط ادای گریه س 

بچه در حال کشفه 

دنبال پیدا کردن راهه 

دنبال پیدا کردن روشه

خیلی براش وقت نذار 

فرصت بده  احساس نیاز به همبازی و دوست توش به وجود بیاد 

اون الان فکر میکنه همه باید با محبت و دلسوزی بیان سمتش و تحویلش بگیرن 

به نظر منم با اشتیاق و مثلا بخاطر همبازی و رفیق پیدا کردن براش  به فکر بچه دوم باشین